Nie należy wyraźnie codziennie trumny,
Sedin zgrzybiały wszechświata?
Derzhavin.
Ostatnie rzeczy undertaker Adrian Prochorow był podnoszony na marach, i parę chudy po raz czwarty z Basman przeciągnięty na Nikitsky, gdzie grabarz przesiedlić cały swój dom. Zaperev ława, On przybity go do bram zapowiedzi, że dom jest sprzedawany i podane vnaymy, i poszedłem pieszo na parapetówkę. Zbliżając się żółty dom, Ostatnio uwodzi swoją wyobraźnię i ostatecznie kupił za znaczną sumę, stary grabarz filcu z zaskoczenia, że jego serce nie raduje. Przekroczeniu progu nieznanego, a gdy znalazł w swoim nowym domu bałagan, Westchnął ramshackle chałupę, gdzie przez wiele lat był to osiemnasty najsurowsze zamówienie; Zaczął karcić swoje dwie córki i kobietom za ich powolność, i zaczął się im pomóc. Wkrótce porządek ustanowiony; Arka z obrazami, szafka z naczyniami, stół, sofa i wziął je w pewnym kątem na zapleczu; w kuchni i życia pasuje właściciel produktu: trumny wszystkich kolorach i różnej wielkości, i szafka z żałobnych kapeluszach, peleryny i pochodnie. Górował nad znakiem bramy, Amura przedstawiający otyły odwróconego palnika, podpisana: „Tu są sprzedawane i tapicerowane trumny prosty i malowane, również pozwolić wynajem i reperowanie starych ". Dziewczyny poszły do swojego salonu. Adrian chodził wokół domu, I sob przez okna i rozkaz przygotowania samowar.
Oświecony czytelnik wie, Szekspir i Walter Scott *, zarówno zaprezentowali swoje grabarze ludzi wesoły i zabawny, tak przeciwieństwie do tego silniejszego zaimponować. Z szacunku dla prawdy, nie możemy podążać za ich przykładem i zmusił do przyznania, że charakter naszej grabarz idealnie dopasowane swoją ponurą rzemiosła. Adrian Prochorow był zwykle ponury i zamyślony. Pozwolił ciszę wyjątkiem, skarcić córki, gdy znalazł je leniwie spoglądając przez okno na przechodniów, lub zabiegać o ich pracy w tych przesadzone ceny, kto miał nieszczęście (a czasem zabawy) trzeba je. więc, Adrian, siedząc przy oknie i pije swój siódmy herbatę, jako jego sposób zanurzono w smutnych myślach. Pomyślał o ulewnym deszczu, który, tydzień temu, Poznałem na samym bram pogrzebie brygadier w stanie spoczynku *. Wiele płaszcz zawężony, wiele kapelusze wypaczony. Przewidywał wydatki nieuniknione, Na długim czasie sukienki dostawa trumien przyjść w jego niedoli. Miał nadzieję, aby pomścić straty na starej żony kupca Trukhina, czyli około jednego roku był w chwili śmierci. Ale Trukhina zmarł Razgulyai, Prochorow obawiali, do jej spadkobierców, pomimo swojej obietnicy, Wzięli sobie trudu, aby wysłać go przez całą drogę i nie zawrzeć umowę z najbliższego wykonawcy.
Takie myśli zostały przerwane przez trzy franmasonskimi przypadkowo uderzył w drzwi. „Kto tam jest?„- poprosiłem Undertaker. Drzwi się otworzyły, a człowiek, które na pierwszy rzut oka mogą nauczyć się niemieckiego rzemieślnika, wszedł do pokoju i z radosnym widzenia zbliża się do grabarza. „Przykro mi,, kochany sąsiad, - powiedział rosyjski przysłówek, że mamy bez śmiech do tej pory nie słyszy, - przepraszam, I ci przeszkadzać ... Chciałem cię poznać jak najszybciej. I sapozhnyk, nazywam się Gottlieb Schultz, Mieszkam po drugiej stronie ulicy od ciebie, w tym domu, że przed swoimi oknami. Jutro świętować moje srebrne wesele, i pytam was i wasze córki w przyjazny sposób, aby zjeść ze mną? ". Zaproszenie zostało łaskawie akceptowane. Grabarz poprosił szewca, aby usiąść i filiżankę herbaty vykushat, i, Dzięki otwartej dyspozycji Gottlieb Schultz, wkrótce rozmawiali przyjaźnie. „Co sprzedaje swoją łaskę?„- powiedział Adrian. „Uh-heh, - Odpowiedziałem Schultz, - w ten sposób i że. Nie mogę narzekać. Chociaż, Z pewnością, moje nie towary, że twój: dzienny koszt bez butów, i zmarli nie mieszkają bez trumny ". - „bardzo prawdziwe, - powiedział Adrian;- ale w, Jeśli istota nie może kupić buty, następnie, nie prohnevaysya, i idzie boso; ślepy żebrak i dar bierze trumnę ". Tak więc rozmowa toczyła się w nich trochę więcej czasu; Wreszcie szewc wstał i pożegnał się z grabarz, odnawiając jego zaproszenie.
Następnego dnia, dokładnie o dwunastej, grabarz i jego córka wyszła z bramy novokuplennogo domu i poszedł do sąsiada. Nie będę opisywać każdą rosyjski kaftan Adrian Prochorow, ani Europejski Akulina kostium i Daria, w tym przypadku odejścia od zwyczaju, Przyjęcie obecnych powieściopisarzy. Myślę, jednak, nie zbędne, aby pamiętać,, zarówno dziewczęta nosiły żółte czapki i czerwone buty, że oni się tylko na specjalne okazje.
Ciasne mieszkanie szewc był pełen gości, w przeważającej części niemieckich rzemieślników, z żonami i praktykantów. Od rosyjskich funkcjonariuszy był policjantem, chuhonets Yurko, którzy mogliby kupować, mimo swej skromnej tytuł, szczególna łaska z hostem. Dwadzieścia pięć lat służył w tej rangi wiernie, jak pochtalion Pogorelsky *. Ogień dwunastego roku, niszcząc dawną stolicę, zniszczony, a jego żółty hut. ale natychmiast, przez wroga emigracji, na jego miejscu był nowy, szarawy z białych kolumn doryckich Zakonu, Yurko i znów zaczął krążyć wokół niej z siekierą i pancerza homespun *. Wiedział, że większość Niemców, mieszkających w pobliżu Nikitsky Brama: inaczej stało się to nawet spędzić noc z Jyrki z niedzieli na poniedziałek. Adrian od razu spotkał się z nim, jako człowiek, co może się zdarzyć prędzej czy później mają potrzebę, i goście udali się do stołu, potem razem usiadł. Pan i Pani Schultz i ich córka, siedemnaście Lotkhov, Posiłki z gośćmi, wszystko razem traktowany i pomagał kucharz służyć. piwo płynęło. Yurko zjedliśmy wystarczająco dla czterech; Adrian nie był gorszy od niego; jego córki zostały naprawione; rozmowa w języku niemieckim przez godzinę powstał głośniejsze. Nagle, właściciel zażądał uwagę i, Uncorking butelkę zasmolennuyu, głośno w języku rosyjskim: „Do mojego dobrego zdrowia Louise!„zapenilos Polushampanskoe. Gospodarz czule pocałował świeżą twarz od czterdziestu lat swojej dziewczyny, a goście głośno pili zdrowie dobrej Louise. „Za zdrowie moich sympatycznych gości!„- oświadczył właściciel, uncorking drugą butelkę - a goście podziękowali mu, ponownie spuszczania ich okulary. Tutaj zdrowia zaczął podążać jeden po drugim: napój zdrowia szczególnie kazhdogo gości, Moskwa zdrowie i wypicie kilkunastu miast niemieckich, Piliśmy zdrowia wszystkich roślin w ogóle, a zwłaszcza każdy, Piliśmy zdrowia mistrzów i uczniów. Adrian pili ze starannością i aż rozbawiony, który zaproponował jakiś humorystyczny tosty. Nagle jeden z gości, piekarz tłuszcz, Podniósł kieliszek i powiedział:: „Dla zdrowia osób, w których działamy, nasi ludzie Kund!#„Oferta, jak wszystko, Został on przyjęty z radością i jednogłośnie. Goście zaczęli kłaniać się nawzajem, krawiec szewc, sapozhnyk Portnoy, piekarz do obu z nich, wszystko piekarz i tak dalej. Yurko, Więc w środku wzajemnych kokardkami, krzyknął, zwracając się do swego sąsiada: „Co? Pei, ojciec, zdrowie własnej Dead ". wszyscy śmiali, ale grabarz uważał się obrażony i zmarszczył. nikt nie zauważył, Goście nadal pić, i już dzwonił do nieszporów, gdy wstał od stołu.
Goście zostawili późno, i przeważnie pijani. Piekarz tłuszcz i introligator, którego twarz wydawała się wiążącego mały czerwony Maroko *, Jurij wziął rękę w jego kabinie, Obserwując w tym przypadku rosyjskie przysłowie: dobry kolei zasługuje na inny. Undertaker wrócił do domu pijany i wściekły. „Co to jest, W rzeczy samej, - rozumował głośno, - statek mojego nieuczciwości innych? z wyjątkiem Undertaker brat kata? Co śmieje basurmane? wyjątkiem grabarz Gaer Yule? Chciałbym zaprosić na imprezę Parapetówka, zadać im ucztę: John nie nastąpi to samo! I wezwę tych, których praca: Martwe prawosławny ". - „Co ty, ojciec? - powiedział pracownik, które w chwili jego Razuvaev, - Jest to miasto, które ciebie? Perekrestys! Zwołać martwego mieszkaniu! Co za namiętność!„-” przez Boga, sozovu, - kontynuował Adrian, - i na następny dzień. powitanie, moi dobrodzieje, Jutro mam święto w godzinach wieczornych; będę leczyć, co Bóg wysłał ". Tymi słowami Undertaker poszedł do łóżka i wkrótce zaczął chrapać.
Na dworze było jeszcze ciemno, jak Hadrian obudziłem. żona Trukhina kupca zmarł tej samej nocy, i posłańcem od jej zarządcy jechał Adrian jedzie z wiadomością. Undertaker dał mu ani grosza na wódkę, Ubrałem się pośpiesznie, Wziąłem taksówkę i udał się do Razguliay. U bram zmarły już chodzić na policję i kupców, jak wrony, Pochuev martwe ciało. Zmarły leżał na stole, w postaci żółtego wosku, ale jeszcze nie zniekształcone przez próchnicę. O swoich bliskich, Sąsiedzi i zwierzęta. Wszystkie okna były otwarte; świecy; Kapłani śpiewali modlitwy. Adrian podszedł do bratanek Trukhina, młody Kupchikov w modnej sertuke, oświadczając mu, grób, świece, Pokrywa i innych akcesoriów pogrzebowych będzie natychmiast dostarczone do niego w całej serwisowania. Spadkobierca podziękował mu roztargnieniem, powiedział, że cena nie jest przedmiotem obrotu, i polegać na sumieniu. Grobovshtik, według swego zwyczaju, przysiągł, że nie zajmie zbyt dużo; znaczące spojrzenie wymieniane z urzędnikiem i poszedł błagać. Przez cały dzień podróżował szerzący się w Nikitsky bramy iz powrotem; Wieczorem wszystkie szkiełka i poszedł do domu na piechotę, uwalniając swoją taksówkę. To była księżycowa noc.
Undertaker bezpiecznie dotarł Nikitsky Brama. Na Wniebowstąpienia nazywa się jego znajomość i nasze Yurko, uznając Undertaker, Chciałem mu dobranoc. Było późno. Undertaker przyszedł już do swego domu, gdy nagle wydało mu się,, ktoś podszedł do swojej bramy, Otworzył bramę i zniknął. „Co to znaczy,? - Myślałem, Adrian. - Aby utworzyć kopię zapasową muszę? I nie, czy złodziej dostał mnie? Nie idź do mojego miłośników Duram? co dobre!„A myśl grabarz musi kliknąć, by pomóc swojemu przyjacielowi Yuri. W tym momencie ktoś inny zbliża się do bramy i chciał wprowadzić, ale, Obserwujemy przebieg hosta, Zatrzymał się i zdjął kapelusz trójkątny. Adrian twarz wydawała znajomy, jednak spieszyć, zanim całkiem widział go. „Przychodzisz do mnie, - powiedział bez tchu Adrian, - podpisania, beg ". - „Nie krępować, ojciec, - odparł głucho, - środki śmiało; i powinien pokazać gościom drogę!„Adrian i nie miał czasu, by krępować. Brama została odblokowana, Wszedł po schodach, a jeden z nich. Adrian wydawało, że dzięki pokoje z jego ludzi chodzić. „Co do cholery!„- pomyślał i był w pośpiechu, aby wejść ... potem nogi ugięły. Pokój był pełen trupów. Księżyc świeci przez okno swoje żółte i niebieskie twarze, zapadnięte usta, mętny, przymknięte oczy i wystające nosy ... Adrian dowiedział się z przerażeniem w swoich ludzi, pochowano jego wysiłki, i goście, z nim zalogowany, majster, pochowany w czasie ulewnego deszczu. Wszyscy, panie i mężczyźni, Otoczyli przedsiębiorcę z łukami i pozdrowienia, z wyjątkiem jednej biednej, Niedawno pochowany dar, który, sumienie i wstydził się swoich łachmanach, Nie podszedł i stanął skromnie w kącie. Inni zostali ubrani przyzwoicie: martwa kobieta w czapce i taśmę, Martwe rangi umundurowany, ale z niewygolonych brody, kupcy w płaszczach wypoczynkowych. „Widzicie, Prochorow, - powiedział majster, w imieniu wszystkich zaszczytnym towarzystwie, - wszyscy udaliśmy się do zaproszenia; pozostał tylko, który już nie mógł znieść, które całkowicie zwinięte, ale którzy byli tylko kości bez skóry, ale nawet wtedy nie mógł się oprzeć - bo chciał odwiedzić cię ... „W tym momencie trochę szkielet przepchnął się przez tłum i podszedł do Adrian. Jego czaszka delikatnie uśmiecha grabarz. Skrawki światła zielonego i czerwonego sukna i płótna shabby tu i tam wisi na nim, jak sześć, i kości nóg walczyli w dużych butach, jak tłuczki w zaprawach. „Nie znasz mnie, Prochorow, - wspomniany szkielet. - Pamiętasz, emerytowany sierżant gwardii * Piotr Kurilkina, bardzo, który, w 1799 rok, sprzedał swoją pierwszą trumnę - i nadal sosna dla dębu?„Tymi słowami zwłoki wyciągnął kościste ramiona - ale Adrian, nabrać siły, Krzyczała i popchnął go. Piotr zatoczył, Upadłem i rozbita wszystko. Między zmarłych wzrosła szmer oburzenia; wszyscy wstali na cześć swojego przyjaciela, zacumowany do Adrian z nadużyć i zagrożeń, i biedny gospodarz, ogłuszony przez ich krzyków i prawie zgnieciony, Stracił przytomność umysłu, padł na kościach emerytowanego sierżanta Straży i omdlał.
Słońce już dawno zapalił swoje łóżko, na którym leżał Undertaker. Wreszcie otworzył oczy i ujrzał przed sobą pracownika, podsycana samowar. Z przerażeniem Adrian przypomniał wszystkim wczorajszego incydentu. Tryuhina, Brygadier i sierżant Kurilkin niejasno przedstawił swoją wyobraźnię. Czekał w milczeniu, pracownikowi rozpocząć z nim rozmowę i ogłosił konsekwencje przygód nocnych.
- Jak spałeś późno,, ojciec, Adrian Prokhorovich, - powiedział Aksinya, dając mu szatę. - Aby zalogować sąsiada krawca, a miejscowy policjant prowadził reklamę, że prywatny urodziny, Tak raczył spocząć, i nie chcemy, aby obudzić.
- A ty przychodzisz do mnie od zmarłego Trukhina?
- zmarły? Czy uważasz, że umarła?
- Eka głupcem! Czy nie możesz mi pomóc wczoraj na osiedlenie się jej pogrzeb?
- Co prawda, ojciec? nie jest zły mad, Ali chmiel wczoraj jeszcze nie przeszedł cha? Jakie były wczorajsze pogrzeb? Spędziłeś cały dzień biesiadowanie w języku niemieckim, Wrócił do domu pijany, Wpadłem w swoim łóżku, Tak, a ja spałem do tej godzinie, ile masy otblagovestili.
- Oh Do! - powiedział zachwycony grabarz.
- Zachód tak, - odpowiedzialny pracownik.
- Cóż, jeśli tak, niech więcej herbaty, Tak córki połączeń.
