rasa koni całej kopców,
Kroczenie głęboki śnieg ...
Tutaj, bok świątyni Bożej
Wieden samotny
. . . . . . . . . .
Nagle wokół zamieć;
Śnieg puka kępki;
czarny Vrana, świst skrzydeł,
Wymiata na sankach;
Proroczy jęk czyta smutek!
Coney pochopna
Bystro patrząc w ciemną odległości,
będą palić grzywę ...
Słuchać.
Na końcu 1811 rok, w epoce nasz pamiętny *, Żył na swojej posiadłości Nenaradovo rodzaju Gavril Gavrilovich R. **. Był znanym w całym okręgu za jego gościnność i serdeczność; Sąsiedzi ciągle zawiózł go do jedzenia, napój, grać pięć centów w Bostonie z żoną, Praskovey Pietrowna, a niektóre, patrzeć na ich córką, Maru Gavrilovna, kształtny, blady siedemnaście-letnia dziewczynka. Była uważana za dobry mecz, i wiele przewidział dla siebie lub dla swoich synów.
Marya Gavrilovna została wychowana na francuskich powieściach i, w konsekwencji, Byłem zakochany. przedmiot, jej wybór, To był biedny porucznik armii, pobytu na urlopie w swojej wsi. Trzeba powiedzieć, na własną rękę, że młody człowiek spalony z równą pasją, a rodzice ukochanej, obserwując ich wzajemnego nachylenia, Zabroniono swoją córkę, aby myśleć o nim, i otrzymał go gorzej, niż asesora sądu rejonowego.
Nasi kochankowie bieżąco korespondencji, i ujrzeli sam siebie w lesie sosnowym lub starej kaplicy. Tam przysiągł siebie wiecznej miłości, Oni skarżyli się ich losem i uczynił różne plany. Odpowiadający i rozmawiał w ten sposób, oni (co jest całkiem naturalne) Doszliśmy do następującego wniosku: jeśli nie możemy bez siebie oddychać, i wola okrutnych rodziców uniemożliwia nasze szczęście, my nie mogliśmy zrobić bez niego? Oczywiście, Pomysł, że to szczęście doszło najpierw do młodego człowieka, a także zdecydowanie zaapelował do romantycznej wyobraźni Marya Gavrilovna za.
Zima przyszła i zatrzymała ich pożegnanie; ale ich korespondencja stał się bardziej żywy. Władimir Nikołajewicz w każdym liście błagał ją do siebie, poślubić potajemnie, ukrywanie przez pewien czas, potem rzucić się do stóp rodziców, co oczywiście ostatecznie zostać dotknięte heroicznej stałości i nieszczęścia kochanków, a oni na pewno powiedzieć: dzieci! przyjść do naszych rękach!.
Maria Gavrilovna zawahał się przez długi czas; wiele planów ucieczek zostały odrzucone. W końcu zgodził się na: w wyznaczonym dniu miała nie mieć kolację i udać się do swojego pokoju pod pretekstem bólu głowy. Jej pokojówka była na działce; oboje musieli wychodzić do ogrodu przez ganku, ogród znaleźć gotowe sanki, siedzieć w nim i jechać pięć mil od wsi Nenaradovo Zhadrino, prosto do kościoła, Vladimir gdzie będzie czekał na nich.
W przeddzień decydującej dzień Marya Gavrilovna nie spać całą noc; spakowała, On powiązany bieliznę i ubrania, Napisałem długi list do wrażliwej młodej damy, jej przyjaciel, kolejny z rodzicami. Powiedziała do widzenia do nich w najbardziej wzruszających kategoriach, Przeprosił swoje przestępstwo nieodpartą siłę pasji i kończy, że błogie chwile życia, które ona pochtet, gdy jest to dozwolone, aby rzucić się do stóp najdroższy rodziców. Po uszczelnione zarówno litery z Tuły Signet, na których pokazano dwa płonące serca i odpowiedni napis, rzuciła się na łóżku tuż przed świtem i zdrzemnął; ale straszne sny ciągle ją obudził. Wydawało się jej,, że sam moment, jak się pakuje sankach, aby przejść do ożenić, Jej ojciec zatrzymał ją, z bolesnym szybkością ciągnął ją po śniegu i rzucił go w ciemności, loch bez dna ... a ona poleciała głową, jej serce trzepotanie; Potem zobaczyła Vladimir, leżąc na trawie, blady, krwawy. to, umiraya, błagała przenikliwy głos się spieszyć, żeby go poślubić ... inne brzydkie, bezsensowne wizje przemknął przed jej jeden po drugim. Wreszcie wstała, bledsza niż zwykle, z prawdziwym bólem głowy. Jej ojciec i matka zauważył jej niepokój; ich troska delikatne i ciągłe pytania: że jest z tobą, Masza? Nie jesteś chory, Masza? - rozdarte serce. Próbowała je uspokoić, kazatsya zabawa, i nie mógł. Nadszedł wieczór. Myśl, że w czasie ostatniego, ona towarzyszy pośród swojej rodziny, Zapraszam do jej serca. Była po prostu żyje; była potajemnie żegnał każdej osoby, Wszystkie obiekty, jest otoczony. serwowane obiad; Jej serce waliło. Drżącym głosem oznajmiła, że nie chce mieć obiad, i zacząłem się pożegnać z ojcem i matką. Całowali ją i, jak zwykle, błogosławiony: ona prawie płakał. A gdy przyszedł do mojego pokoju, Rzuciła się na krześle i wybuchnęła płaczem. Błagała ją uspokoić i pocieszyć. Wszystko było gotowe. W pół godziny Masha musiał opuścić domu rodziców na zawsze, mój pokój, Jej spokojny wiek dziewczęcy ... Na podwórku była zamieć; wiatr wył, okiennice potrząsnął i stukały; wszystko wydawało się do niej zagrożenie i żałobną omen. Wkrótce wszystko było cicho w domu i poszedł spać. Masza owinięty szal, Włożyłem w ciepły kaptur, Zabrała szkatułkę i wyszedł na ganku. Służąca przeprowadzone dwa gospodarz jej. Zeszli do ogrodu. Zamieć nie ustępują; wiatr wiał przeciwko, jak próbuje zatrzymać młodego przestępcę. Mogli ledwie osiągnęły końcu ogrodu. Na drodze sanki czekał na nich. konie, prozyabnuv, nie stoi w miejscu; stangret Vladimir tempie przed wałami, gospodarstwa gorliwy. Pomógł młoda dama i jej pokojówka, aby usiąść i umieścić wiązek i trumnę, Wziął lejce, i konie poleciał. Powierzył młodą damę do opieki nad losem i stangreta Tereshka, zwróćmy się do naszego młodego kochanka.
Przez cały dzień Vladimir był na drodze. Rano był z księdzem zhadrinskogo; Trudność z nim uhovorylsya; Następnie udał się do poszukiwania świadków między sąsiednimi ziemian. Pierwszy, do którego był, emerytowany kornet czterdzieści Dravin, Zgodziłem się chętnie. ta przygoda, zapewnił, To przypomniało mu o dawnych czasach i swawole husaria. Przekonał Vladimir pozostać na kolację i zapewnił go,, że dwóch innych świadków nie zostaną znalezione. W rzeczywistości,, natychmiast po kolacji pojawił się geodeta Schmidt, wąsy i ostrogi, a Syn kapitana, chłopiec z szesnastu, Niedawno przyjęty przez ułanów. Oni nie tylko przyjął propozycję Włodzimierza, ale nawet obiecał, że byli gotowi poświęcić życie dla niego. Objął je entuzjastycznie i poszedł do domu, aby przygotować.
Ma długi zmierzch. Posłał swojego zaufanego Tereshka w Nenaradovo z jego trójki z szczegółowy, obstoyatelnыm kolejność, ale dla siebie zamówiłem małe sanki z jednym koniem, i jeden bez kierowcy udał się do Zhadrino, gdzie dwie godziny później miał przyjść i Marya Gavrilovna. Droga była mu znane, i jechać dwadzieścia minut.
Ale nie miał wcześniej Władimir opuścił wioskę tyłu w polu, jako róży wiatrów i taki śnieżycy, że nie vzvidel. W jednej chwili początkujących droga; około zniknął gęstą mgłę żółtawego, przez który białe płatki śniegu latały; niebo połączone z ziemią. Władimir znalazł się w tej dziedzinie, i bezskutecznie próbował odzyskać drogi; koń przeniósł się w sposób losowy, co minutę wkracza zaspie, Teraz tonie do dołu; sanki stale przewracane; Vladimir dążył nie tylko do utraty jego łożyska. Ale wydawało mu się,, że minęło więcej niż pół godziny, a on jeszcze nie osiągnął gaj Zhadrinskoy. Zajęło to około dziesięciu minut; Gaj go nie było widać. Vladimir jechał pole, przecinają głębokie wąwozy. Zamieć nie ustępują, niebo nie jest wyczyszczone. Koń zaczął opony, a wraz z nim był skąpany w potu, pomimo, każda minuta zapadł po pas w śniegu.
Wreszcie ujrzał, że idzie w złym kierunku. Vladimir zatrzymany: Zacząłem myśleć, pripominaty, rozumieć, i jestem przekonany,, który miał zabrać go do prawej. Poszedł w prawo. Jego koń był ledwie mógł chodzić. Przez ponad godzinę był na drodze. Zhadrino musiał być blisko. Ale poszedł, jazda konna, a pole nie był koniec. Wszystko jednak zaspy i wąwozy; sanki przewracane, każda minuta chciał je podnieść. czas przeszły; Vladimir zaczął się martwić o wiele.
Wreszcie coś na bok zaczął oczerniać. Vladimir okazało się w tym kierunku. zbliżający się, ujrzał gaj. Dzięki Bogu, myślał, teraz zamknij. Przejechał obok zagajnika, Mam nadzieję, że od razu dostać się na znanej drodze lub dysk wokół zagajnika: Zhadrino był tuż za nią. Wkrótce okazało się, że drogi i wjechał w ciemności pod drzewami, gołe zima. Wiatr nie mógł szaleć tutaj; droga była gładka; koń zebrał, Vladimir odzyskał spokój.
Ale poszedł, jazda konna, ale to nie było widać Zhadrino; Grove nie był koniec. Vladimir zobaczył z przerażeniem, jechał w nieznanym lesie. Rozpacz pokonał go. Uderzył konia; biednych zwierząt poszedł kłusie, ale wkrótce zaczął flagi, a kwadrans poszedł o krok, Pomimo wszystkich wysiłków słabej Vladimir.
Stopniowo drzewa zaczęły pojedynkować, Vladimir opuścił las; Zhadrino nie było widać. To musiało być około północy. Łzy popłynęły z oczu; pojechał na losowo. utyhla pogoda, chmury rozstał, przed nim leżał zwykły, pokryte białym pofałdowany dywan. W nocy było dość jasne. Widział daleko osada, składający się z czterech lub pięciu jardów. Vladimir poszedł do niej. Na pierwszym domku wyskoczył z sań, Pobiegłem do okna i zaczął pukać. Po kilku minutach z drewna migawki podnoszone, i starzec wysunął siwą brodę. „Co chcesz?„-” Jak daleko jest Zhadrino?„-” Zhadrino coś daleko?»-« Tak, że! daleko li?»-« Nie daleko; kilkanaście mil jest ". Na tej odpowiedzi Vladimir chwycił go za włosy i pozostał nieruchomy, jako człowiek, skazany na śmierć.
„A ty odpryskiwania?„- powiedział starzec. Vladimir nie miał odwagi, aby odpowiedzieć na pytania. „You Can, starzec, - powiedział, - daj mi konie Zhadrino?„-” Kaki w naszym koniem ", - I odpowiedział chłop. „Tak, nie mogę wziąć nawet jeśli konduktor? Zapłacę, jak lubi być ". - „Wait, - powiedział starzec, obniżenie przesłonę, - Wyślę te syna; pójdzie ". Vladimir czekał. Mniej niż minutę, Znów zaczął pukać. Migawka została podniesiona, broda zdawała. „Co chcesz?„-” Jaki jest twój syn?„-” Kto wyjdzie, but. Ali ty vegetating? Wstąp do wygrzać ". - „Dzięki, wysłać twój syn więcej ».
Brama skrzypiały; facet wyszedł z pałką i poszedł do przodu, wskazuje, szuka drogi, stojąc na zaspach. „Co raz?„- zapytał Władimir. „To będzie wkrótce rassvenet”, - odpowiedział młody człowiek. Vladimir nie mówiąc ani słowa.
Koguty śpiewali i było już światło, doszli Zhadrino. Kościół został zablokowany. Vladimir zapłacił jego instrukcji i pojechał do księdza. W trio dziedziniec nie był. Jakie wieści czeka go!
Ale powrót do dobrych obszarników i zobaczyć nenaradovskim, coś zrobili.
i nic.
Staruszkowie obudził się i wyszedł do salonu. Gavrila Gavrilovich na drinka i płaszcz flanela, Praskovyya Pietrowna w shlaforke z vate. Odległość samowar, i Gavrila Gavrilovich wysłany dziewczynkę, aby zapytać jak Marya Gavrilovna, Co to jest i jak spała. Dziewczyna wróciła, deklarowania, że panienka spała źle de, ale że jest teraz łatwiejsze do de-i że jest teraz pozbawione elementów przyjść do salonu. W rzeczywistości,, otworzyły się drzwi, i Marya Gavrilovna przyszedł pozdrowić papa i mama.
„Jak jest twój szef, Masza?„- sprosil Gavrila Gavrilovic. „lepiej, papa ", - Masza odpowiedział. „Masz rację, Masza, wczoraj mad ", - powiedział Praskovya Pietrowna. "Być może, Maměnka ", - Masza odpowiedział.
Dzień minął bezpiecznie, ale w nocy Masha zachorował. Trzeba miasto dla lekarzy. Przybył w godzinach wieczornych i znalazł Delirious pacjentów. Otwarty wysoka gorączka, i biedaczka dwa tygodnie był na krawędzi trumny.
Nikt w domu nie wiedział o planowanej ucieczce. pisanie, napisany w przeddzień jej, Zostały one spalone; Jej służąca do nikogo o nic nie mówią, obawiając się gniewu Pańskiego. ksiądz, emerytowany kornet, usasty geodeta, a mały Ułan były dyskretny, i nic dziwnego,. Tereshka woźnica nigdy nic nie wyrazić zbędny, nawet wtedy, gdy był pijany. Tak więc tajemnica trzymano więcej niż pół tuzina plotery. Ale Marya Gavrilovna sama w ciągłym delirium, oddał jej tajemnicę. Jej słowa były jednak tak niespójne z niczego, że matki, Nie opuścił jej łóżku, mógł zrozumieć, że tylko od nich, że jej córka była beznadziejnie zakochana w Vladimir Nikolaevich i że, prawdopodobnie, miłość była przyczyną jej choroby. Ona konsultowana z mężem, z niektórymi sąsiadami, i trwać cały jednogłośnie zgodzili, że widocznie taki był los Maria Gavrilovna, że ograniczenie konia nie obedesh, że ubóstwo nie jest wadą, aby nie żyć z bogactwa, ale człowiek, i tym podobne. Przysłowia moralne są wspaniale przydatna w przypadkach, gdy jesteśmy z dala od ciebie trochę, że możemy wymyślać siebie jako wymówki.
Tymczasem młoda dama zaczęła odzyskiwać. Vladimir nie widzieli w domu Gavrila Gavrilovich. Bał zwykły odbiór. Aby wysłać do niego i ogłosić mu niespodziewany dobry fortune: zgoda na małżeństwo. Ale co było zdumienie nenaradovskih właściciele, gdy w odpowiedzi na ich zaproszenie otrzymali wpół szalony od niego list! oświadczył, że jego noga nigdy nie będzie w ich domu, i błagałem ich zapomnieć o wypadku, dla których śmierć jest jeszcze jedna nadzieja. Kilka dni później usłyszeli, Vladimir opuścił armię. To było w 1812 rok.
Długo nie odważył się ogłosić to do odzyskiwania Maszy. Nigdy nie wspomniano Vladimir. Kilka miesięcy później, znalazłszy jego nazwisko wśród wybitny i poważnie ranny pod Borodino, zemdlała, i bał, jej gorączka nie wróciła. ale, dzięki Bogu, omdlenia miał żadnych skutków.
Innym odwiedził jej smutek: Gavril Gavrilovich zmarł, pozostawiając ją swoją wyłączną dziedziczkę. Ale bogactwo było ją pocieszyć; ona szczerze gorycz Praskovya Petrovny, Nigdy przysiągł rozstać się z nim; Obaj zostawili Nenaradovo, miejsce smutne wspomnienia, i udał się do życia na osiedlu *** skoe.
Zbyt zalotników krążył runda urokliwy i bogaty wokół młodej; ale nie dał najmniejszych nadziei. Jej matka czasami namawiał ją, aby wybrać partnera; Maria Gavrilovna pokręciła głową i zastanawiała. Władimir już nie istnieje: Zmarł w Moskwie, przed wprowadzeniem francuskim. Jego pamięć wydawało święte Maszy; Przynajmniej ona zachowywała wszystkie, co mógł przypomnieć; książki, kiedyś czytać, jego rysunki, muzyka i poezja, miał skopiowane dla niej. Sąsiedzi, dowiedzieć się wszystkiego, Mamy podziwiał jej stałości i czekał z ciekawości dla bohatera, związany w ostatnim triumfie nad smutnej wierności tym dziewiczym Artemisia *.
Tymczasem wojna z chwalebnego końca. Nasze pułki powrocie z zagranicy. Ludzie biegali z nimi spotkać. Muzyka została podbita piosenki: Vive Henri-Quatre *, Tyrolski walce i arie z Zhokonda *. Funkcjonariusze, poszedł wędrówki blisko chłopców, zwrócony, pięta w powietrzu Brane, obwieszone krzyżami. Żołnierze wesoło rozmawiali ze sobą, stale mieszając go w słowach niemieckich i francuskich. Niezapomniany czas! Czas chwała i radość! Jak rosyjska serce biło w ojczyźnie słowo! Jak słodko były łzy pożegnania! Jak jednogłośnie połączyliśmy uczucia narodowej dumy i miłości do cara! I dla niego, co chwila!
Kobiety, Rosjanki były następnie superb. Ich zwykły chłód zniknął. Ich entuzjazm był naprawdę porywający, kiedy, spotkanie zwycięzców, wołali: Na zdrowie!
I wyrzucił ich czepce w powietrze *.
Kto ówczesnych funkcjonariuszy nie przyzna, że Rosjanki są zobowiązani, był lepszy, najcenniejsza nagroda?..
W tym czasie genialny Marya Gavrilovna mieszkał z matką *** prowincji i nie widać, obie stolice świętował powrót wojsk. Ale w miasteczkach i wsiach ogólnym entuzjazmem, może, To była jeszcze silniejsza. Pojawienie się w tych miejscach funkcjonariusz był dla niego prawdziwy triumf, i kochanek w płaszczu frock było złe w jego sąsiedztwie.
Mówiliśmy już,, co, pomimo jej oziębłość, Maria Gavrilovna wszystko jest nadal otoczony zalotników. Ale wszyscy mieli się wycofać, kiedy pojawił się w jej zamku rannego pułkownika huzarów Burmin, z George w butonierce i z ciekawym bladości, Powiedzieliśmy miejscowych panien. Miał około dwadzieścia sześć lat. Wszedł na urlopie do swoich osiedli, położone obok wsi Maria Gavrilovna. Maria Gavrilovna mu bardzo wybitny. Kiedy to reaktywowana jego zwykłe zamyślenie. Trudno było powiedzieć, że ona z nim flirtowała; ale poeta, obserwując jej zachowanie, powiedziałbym:
Jeśli miłość nie jest, tak że?..
Burmin było, W rzeczy samej, bardzo miły młody człowiek. Miał tylko umysł, którzy lubią kobiety: decorous, uważny, bez pretensji i wesoło ironiczny. jego zachowanie z Marya
Gavrilovna było proste i darmowe; ale cokolwiek powiedziała czy też, dusza i oczy go jako niej, a następnie. Wydawał ciche i skromne usposobienie, ale plotka miała, że kiedyś było straszne urwipołeć, i nie zaszkodzić mu w szacowaniu Marya Gavrilovna, który (jak wszystkie młode kobiety w ogóle) Z przyjemnością ułaskawiony eskapad, odkrywczy odwaga i zapał z charakterem.
Ale przede wszystkim ... (więcej niż jego czułości, przyjemna rozmowa, bardziej interesująca bladość, zabandażowaną dłoń) powściągliwość młodego huzara bardziej niż cokolwiek miesza jej ciekawość i wyobraźnię. Ona nie mogła pomóc, ale przyznają, że, lubiła go bardzo dużo; prawdopodobnie, a on, ze swojej inteligencji i rozwoju, I można zauważyć,, że wyodrębniony go: jak ja wciąż nie widać go na nogach, i nie słyszałem jego deklaracji? Że trzymał go? nieśmiałość, nieodłączna od prawdy w miłości,, duma czy kokieteria od sprytnych pań? Było to dla niej tajemnicą. myśli dokładnie, zdecydowała, że nieśmiałość była jedyną przyczyną faktu, i zachęcić go, by więcej uwagi, a, w zależności od okoliczności, nawet tkliwość. Ona przygotowuje najbardziej nieoczekiwany finał i niecierpliwie czeka na moment romantyczne wyjaśnienie. tajny, każdy rodzaj ani nie, zawsze uciążliwe do serca kobiety. Jej akcja militarna miała pożądany efekt: przynajmniej, Burmin rosły tak zamyślony i czarne oczy z takim ogniem na Marya Gavrilovna, że decydującym momencie, wydawało się, Jest blisko. Sąsiedzi mówili o ślubie, jak zostało rozliczone, i dobry Praskovya Pietrowna radował, że jej córka w końcu znalazł godnego narzeczonego.
Staruszka siedziała jeden dzień w salonie, r granpasyans, kiedy Burmin wszedł do pokoju i od razu zapytał o Marya Gavrilovna. „Ona jest w ogrodzie, - odpowiedziała stara; - Idź do niej, i spodziewam się, aby być tutaj ". Burmin poszedł, a starsza pani przeżegnała się i myśli: Może to samo zakończy dzisiaj!
Burmin znalezionych Marya Gavrilovna nad stawem, pod wierzbą, z książką w dłoniach i w białej sukni, bohaterka powieść. Po pierwszych pytań Marya Gavrilovna celowo przestał rozmawiać, wzmacniając w ten sposób wzajemne nieporozumienia, z którego można było się pozbyć, chyba nagłego i zdecydowanego wyjaśnienia. I tak się stało: Birma, uczucie niezręczności jego sytuacji, ogłoszony, że od dawna szukają okazji, aby otworzyć jego serce do niej, i zażądał minutą uwagi. Maria Gavrilovna zamknął książkę i spuściła oczy na znak zgody.
„Kocham cię, - powiedział Burmin, - Kocham cię z pasją ... " (Marya Gavrilovna zarumieniła się i pochylił głowę jeszcze niżej.) „Ja działał nierozważnie, oddając w uroczej przyzwyczajenia, nawyk obejrzeniu i wysłuchaniu ciebie każdego dnia ... " (Marya Gavrilovna przypomniał pierwszą literę St.-Preux * #.) „Teraz jest już za późno, by walczyć z losem; Pamięć o was, cute, niezrównany obraz będzie męka i radość w moim życiu; ale muszę jeszcze przeprowadzić ciężki obowiązek, ukazując przerażającą tajemnicę, i umieścić nieprzekraczalną barierę między nami ... „-” Zawsze istniała, - przerwała Maria Gavrilovna z animacją, - I nigdy nie będzie twoja żona ... „-” Wiem,, - odpowiedział cicho, - Wiem, że kiedyś kochałeś, ale śmierć, a trzy lata żałoby ... Dobry, droga Marya Gavrilovna! nie próbuj mnie pozbawić mojego ostatniego pocieszenia: myśleć, że wyrażają Państwo zgodę na mnie uszczęśliwi, gdy cichy ..., Na litość Boską, milczący. Ty mnie torturować. że, wiem, czuję, że byłbyś kopalni, ale - jestem najnieszczęśliwszy istota ... Jestem żonaty!»
Marya Gavrilovna spojrzał na niego ze zdziwieniem.
- Jestem żonaty, - kontynuował Burmin, - Jestem żonaty od czterech lat i nie wiem, kto jest moja żona, i gdzie go, i czy svidetsya z nią kiedykolwiek!
- Co ty mówisz? - krzyknęła Maria Gavrilovna, - Jakie to dziwne! iść do przodu; Powiem ci później ... ale dalej, żebrać.
- Na początku 1812 rok, - powiedział Burmin, - I spieszył do Wilna, gdzie nasz pułk. Po wejściu w stacji późno w nocy, Właśnie zamówiłem że konie, gdy nagle śnieżyca wysadzili, i nadzorca, a kierowcy poradzili mi czekać. Posłuchałem, ale niezrozumiały lęk posiadał mnie; wydawało się, ktoś mi popychany. Tymczasem śnieżyca nie maleje; Nie mogłam się oprzeć, Dałem słowo do uprzęży i udał się burzy. Stangret przyszło iść do rzeki, To był dla nas sposób, aby zmniejszyć o trzy wiorsty.
Brzegi zostały wprowadzone; kierowca przejechał obok miejsca, który udał się na drodze, i tak znaleźliśmy się w nieznanej części. Burza nie ustępują; Widziałam światło i kazał tam iść. Doszliśmy do wsi; w drewnianym kościółku był ogień. Kościół był otwarty, Za ogrodzeniem stał kilka sań; na ganku ludzi szliśmy. "Tutaj! tutaj!„- wołał kilka głosy. Powiedziałem kierowcy do kierowania. „Zmiłuj, gdzie wahał? - powiedział mi kogoś, - narzeczona zemdlał; Kapłan nie wie, co robić; byliśmy gotowi wrócić. Przyjść jak najszybciej ". Bez słowa Wyskoczyłem z sań i poszedł do kościoła, słabo oświetlone przez dwie lub trzy świece. Dziewczyna siedziała na ławce w ciemnym kącie kościoła; kolejny został pocierając skronie. „Dzięki Bogu, - powiedział, - przemoc przyjdziesz. Ledwie młoda dama nie są głodzone ". Stary ksiądz podszedł do mnie z pytaniem: «Pokaż rozpocząć?"-" Begin, początek, ojciec ", - odpowiedziałem machinalnie. kobieta podniosła. Wydawała mi się raczej dość ... Niezrozumiałe, niewybaczalna głupota ... Stałem obok niej przed pulpitem; Kapłan był w pośpiechu; Trzej mężczyźni i niewolnica obsługiwane oblubienicę i tylko to było zajęte. Nas obvenčali. "The Kiss", - powiedział nam. Moja żona odwróciła się do mnie, jego twarz była blada,. Chciałem ją pocałować ... Płakała: "Księżyc, nie on! nie on!„- i zemdlała. Świadkowie odwrócił ich przerażone oczy na mnie. Odwróciłem, Wyszedł z kościoła nieskrępowanej, Pobiegłam do namiotu i zawołał:: „Idź!»
- Mój Boże! - zawołał Marya Gavrilovna, - i nie wiem, Co dzieje się z biednym żona?
- Nie wiem, - pisał Burmin, - Nie wiem, jak nazwa miejscowości, gdzie byłem żonaty; nie pamiętam, którego udałem się do stacji. W tym czasie ja przymocowane tak małą wagę do mojego karnego wybryk, co, opuścił kościół, Zasnąłem i obudziłem się następnego dnia rano, To dotarł do trzeciej stacji. sługa, który był ze mną, Zmarł podczas kampanii, tak, że nie mam nadziei na śledzenie, na której zrobiłem żart tak okrutnie, a kto jest teraz tak okrutnie pomścił.
- Mój Boże, o mój Boże! - powiedział Marya Gavrilovna, chwytając go za rękę; - tak to ty! I ty mnie nie znasz?
Burmin blada ... i rzucił się na nogach ...
