Мой сябар! неславный я паэт,
Хоць хрысціянін праваслаўны.
душа несмяротная, слова няма,
Маім вершам надзел няроўны -
І песні Музы наравістай,
забавы жвавых, юных гадоў,
Загінуць сьмерцю пацешнай,
І нас не кране тутэйшы святло!
брат! распавядае мой добры геній,
Што хацеў бы я хутчэй
Неўміручасці душы маёй
Неўміручасць сваіх тварэнняў.
Не ўладныя мы ў лёсе сваёй,
Па меншай меры, няма сумневу,
Гэты плод нядбайны натхнення,
без подпісы, у тваіх руках
На сціплых дружнасьць лістках
Сыдзе ад агульнага забвенья ...
Але хай марная будзе праца,
Тваёю сяброўствам ажыўлены -
Мае вершы няхай памруць -
голас сэрца, пачуцці нязменныя
Напэўна іх перажывуць!
