strzał

strzelać z nami.
Баратынский.

Przysiągłem strzelać go na prawej pojedynku (Za nim był nawet mój strzał).
Wieczorem w bivuake.

ja
Staliśmy w miejscu ***. Życie oficera znany. rano, wiertarka, ujeżdżalnia; Obiad w pułku dowódca lub w restauracji żydowskiej; wieczór i poncz karta. W *** nie było open house, każdy narzeczona; my jechaliśmy do siebie, gdzie, ale ich mundury, Nigdy nie widziałem czegoś.
Tylko jeden człowiek należał do naszego społeczeństwa, nie w wojsku. Miał około trzydzieści pięć lat, i spojrzał na niego jako starzec. Jego doświadczenie dał go nam wiele korzyści; oprócz swojej zwykłej sullenness, temperament i żrący język mają silny wpływ na nasze umysły młodych. Niektóre tajemnicą otoczone swój los; wydawał rosyjsku, i nosił nazwę obcego. Był dawniej służył w huzarów, a nawet radośnie; Nikt nie znał przyczyny, skłoniło go do przejścia na emeryturę i żyć w biednej wiosce, gdzie mieszkał słabo i marnotrawstwem: kiedykolwiek chodził na piechotę, w znoszone czarne sertuke, i pozostaje otwarty stół dla wszystkich funkcjonariuszy naszego pułku. prawdziwe, jego obiad składał się z dwóch lub trzech dań, wytworzyć były żołnierz, ale szampan płynęły jak rzeka, co więcej,. Nikt nie wiedział, co jego okoliczności, ani jego dochód, i nikt nie odważył się wypytywać o. Miał Księgozbiór, w przeważającej części wojskowej, Tak powieści. On chętnie dał je czytać, Nigdy nie prosiłem o nich z powrotem; ale nigdy nie wrócił do właściciela książki, im zajęty. Głównym ćwiczenie zostało strzelamy. Ściany pokoju były podziurawione kulami, pełna dziur, jak pszczoła plastra miodu. Bogaty zbiór pistoletów był jedyny luksus w ubogich chatach, gdzie mieszka. sztuka, up który osiągnął, był niezwykle, i gdyby oferowane strzelać gruszka z kapturkiem, którzy używali w ogóle, Nikt w naszym pułku nie wątpi, aby zastąpił go głową. Nasza rozmowa często walczy; Silvio (tak będę go nazywać) Nigdy nie przeszkadzał mu. Do pytania, gdyby zdarzyło mu się walczyć, odparł sucho, co się stało, ale nie zagłębiać się w szczegóły, i było, że takie pytania nie były mu do gustu. myśleliśmy, że jego sumienie położyć każdą nieszczęsną ofiarą swej straszliwej umiejętności. Jednakże, i nigdy nie przyszło do głowy podejrzewać go o coś podobnego tchórzostwa. są ludzie, z których usuwa wszelkie podejrzenia wygląd. Niespodziewany wydarzenie dla nas wszystkich zdumiony.
Pewnego dnia o dziesiątej naszych funkcjonariuszy kolację z Silvio. Piliśmy zwyczajny, to jest dużo; po obiedzie poprosiliśmy naszego gospodarza prometat nas bankowego. Przez długi czas nie chciał, Dla prawie nigdy nie grał; ostatecznie nakazał jego karty, dumpingowych na stole pięćdziesiąt dukatów i usiadł do czynienia. My go otaczało, a gra wywiązała. Silvio używane do przechowywania grę idealnej ciszy, Nigdy nie twierdził i wyjaśnione. Jeśli pontoru się shortchange, od razu zapłacił dostalnoe, lub napisał zbyt wiele. Wiedzieliśmy już, to i nie przeszkadza mu w jego własnym hostem; ale między nami był oficerem, Ostatnio przetłumaczyliśmy. to, gra natychmiast, w rozproszenia raz kąt gięcia. Silvio wziął kredę i wyrównywane poprzez jego zwyczaju. oficer, myślący, że popełnił błąd, Rzucił do wyjaśnienia. Silvio poszedł cicho spalin. oficer, traci cierpliwość, Wziąłem pędzel i wciera się, zdawało mu się, próżno rejestrowane. Silvio wziął kredę i napisała ponownie. oficer, ciepły z winem, grać, a śmiech z jego towarzyszy, Uważał się źle i boli, w swej złości chwycił mosiężne świecznik ze stołu, Rzucił ją na Silvio, którzy ledwo miał czas na odejście od strajku. my wylękli. Silvio róża, blady ze złości, i ze wspomnianym błyszczące oczy,: „Szanowny Panie,, wystarczająco dobre, aby wyjść, i dzięki Bogu, stało się to w moim domu ".
Nie wątpimy konsekwencje i położył nowego przyjaciela już zabity. Oficer wyszedł, powiedział, że za przestępstwo jest gotowy odpowiedzieć, Jak chciałbyś pana bankiera. Gra trwała przez kilka minut; ale, uczucie, że właściciel nie był do gry, mamy opóźnienia, jeden po drugim, i wędrował od drzwi do drzwi, interpretacji rychłe Vacanze.
Kolejny dzień z rzędu, byliśmy już z prośbą, żyje dłużej biedny porucznik, on sam pojawił się wśród nas; zrobiliśmy mu to samo pytanie. odpowiedział, że Silvio miał go jeszcze żadnych wiadomości. To nas zaskoczyło. Poszliśmy do domu Silvio i znalazł go w zagrodzie, sadzenia pocisk po pocisku w ace, przyklejony do bramy. Zabrał nas na zwykłym, nie mówiąc o incydencie wczorajszej. To było trzy dni, Porucznik był wciąż żywy. Byliśmy zaskoczeni, aby zapytać: Silvio naprawdę nie będzie walczyć? Silvio nie walczyć. Był zadowolony z bardzo krótkiego wyjaśnienia i pogodzić.
To było bardzo boli go w opinii młodych ludzi. Brak odwagi to wszystkie wymówki młodzież, którzy zazwyczaj zobaczyć odwagę najlepszymi ludzkie zalety i wady każdego możliwego pretekstu. Jednak cóż, po trochu wszystko zostało zapomniane, Silvio odzyskał dawny wpływ.
Jedno mogę już go nie zbliżać. Z natury romantycznej wyobraźni, I była silniejsza niż wszystko to wiąże się z pierwszej osoby, którego życie było zagadką, a który wydawał mi się jakiś tajemniczy bohater opowieści. Kochał mnie; przynajmniej ze mną sam ostry swoje zwykłe oszczerstwa i rozmawialiśmy o różnych przedmiotów z niezwykłą prostotą i przyjemności. Ale po wypadku myślał pm, że jego cześć została nadszarpnięta, i skąpane w jego własnej winy, Ta myśl nie opuszczała mnie i uniemożliwił mi traktując go nadal; Wstydziłam się spojrzeć na niego. Silvio był zbyt inteligentny i doświadczony, nie zauważy i nie odgadnąć przyczynę. Wydawało się, to go zdenerwowało; przynajmniej zauważyłem kilka razy w swoim pragnieniu, aby wyjaśnić do mnie; ale unikałem takich możliwości, Silvio zrezygnował. Od tamtej pory widziałem go tylko w jego towarzyszy, i dawne rozmowy frank zatrzymał nasz.
Rozproszone mieszkańcy stolicy nie mają pojęcia o wielu doświadczeniach, jak dobrze znany mieszkańcom wsi i małych miasteczek, na przykład o oczekiwaniu na stanowisko dnia: We wtorki i piątki nasz pułkowy chancellery've zostały wypełnione funkcjonariuszy: który czeka na pieniądze, Niektóre litery, jedna z gazet. Pakiety są zwykle drukowane natychmiast, aktualności zgłaszane, a Urząd był reprezentowany przez obraz najbardziej żywy. Silvio otrzymał listy, adresowane do naszego pułku, i zazwyczaj od razu byłem. Pewnego dnia został przekazany pakiet, z którego złamał pieczęć z najwyższego zniecierpliwienia. list motywacyjny, Jego oczy błyszczały. Funkcjonariusze, każdy zajęty własnymi liter, Nie zauważysz. „Panowie, - stwierdziło, że Silvio, - okoliczności wymagają natychmiastowego moją nieobecność; dzisiaj jedzenie w nocy; ufnie, że nie odmawiają zjeść ze mną po raz ostatni. Spodziewam się,, - ciągnął, Rzekł do mnie:, - oczekiwanie z pewnością ". Przy tych słowach wybiegł; i my, zgadzając się spotkać na Silvio, poszedł każdy do swego.
Poszedłem do Silvio w wyznaczonym czasie i znaleźć prawie cały pułk. Wszystkie jego posiadłości zostały już zapakowane; pozostał tylko nagi, ściany podziurawione. Usiedliśmy przy stole; właściciel był bardzo w duchu, i wkrótce jego wesołość może być wykonana obscheyu; Korki zapukać pominutno, okulary spienione i syknął nieustannie, oraz z najwyższą starannością, chcieliśmy nasz bon voyage odlatujących i każdy dobry. Wstaliśmy od stołu późnym wieczorem. Podczas analizowania czapki Silvio, wszystko do widzenia, Wziął mnie za rękę i zatrzymał minutę, jak miałem zamiar wyjść. „Muszę z tobą porozmawiać”, - powiedział cicho. Byłam.
Goście zostaną usunięte; byliśmy sami, Że sob naprzeciwko siebie i cicho oświetlonym rurze. Silvio był zajęty; nie było już śladu jego konwulsyjne wesołość. ponury bladość, błyszczące oczy i gęsty dym, wypływający z jego ust, Daliśmy mu wygląd diabła. Kilka minut, Silvio przerwał ciszę.
- Może, nigdy ponownie spotkać, - powiedział do mnie:; - przed rozstaniem, chciałbym Ci wyjaśnić. Być może zauważyliście, że nie szanuję opinię innych ludzi; ale kocham cię, i czuć: Byłbym bolesny zostawić złe wrażenie w umyśle.
Zatrzymał się i zaczął wypełniać jego rura wyblakłe; Milczałem, zrzucony swoich oczu.
- Byłaś dziwne, - ciągnął, - Nie żądać satysfakcji z tego pijanego szaleńca P ***. Czy się zgodzisz?, co, mając prawo wyboru broni, jego życie było w moich rękach, a mój mail bezpieczeństwa: mogę przypisać mój moderacji samą hojność, ale nie chcę kłamać. Gdybym mógł ukarać P ***, nie ma zagrożenia dla życia, wtedy nigdy bym nie wybaczyła mu.
Spojrzałem na Silvio ze zdziwieniem. Takie wyznanie całkowicie mylić mnie. Silvio kontynuowane.
- Tak, dokładnie: Nie mam prawa narażać się na śmierć. Sześć lat temu dostałam klapsa w twarz, a mój wróg jest wciąż żywa.
Moja ciekawość była mocno podniecony.
- Nie z nim walczyć? - Poprosiłem. - Okoliczności, Prawidłowy, Ci rozeznać?
- Walczyłem z nim, - Odpowiedziałem Silvio, - i to jest nasza walka pomnik.
Silvio wstał i wziął z tektury czerwonej czapce z pomponem złota, z ałunem (następnie, Francuzi nazywają maski de policja #); włożył go; Została postrzelona w cala z czoła.
- Czy wiesz, - kontynuował Silvio, - że byłem w *** Hussars. Moja postać jest wam znany: Przywykłem do Excela, ale od najmłodszych lat było we mnie pasja. W naszych czasach, zamieszki były w modzie: Byłem pierwszym brawled do wojska. Posiadamy pijaństwa: I pijany chwalebny Burtsova *, śpiewane przez Denis Davydov. Pojedynki w naszym pułku stało drobiazgowo: I w ogóle było albo, lub aktor. Moi towarzysze uwielbiał mnie, i dowódców pułków, pominutno smenяemыe, Jesteśmy patrząc na mnie jak zło konieczne.
I spokojnie (lub niespokojny) naslazhdalsya moeyu chwała, Jak zdefiniować nam młodych ludzi bogatych i szlachetny rodzina (Nie chcę nazwać). Nigdy nie widziałem tak genialny szczęścia! Wyobraźmy sobie młodość, umysł, piękno, wesołość najbardziej zaciekłym, odwaga najbardziej beztroski, wielkim nazwiskiem, pieniądze, kogo nie znał konto i który nigdy nie został przetłumaczony, i wyobraź sobie, jakie działania powinien dokonać między nami. Wyższość moim wstrząśnięty. Obolschennыy moeyu chwała, zaczął szukać moją przyjaźń; ale wziąłem go na zimno, i to bez żalu ze mną odszedł. Nienawidziłem go. Jego sukces w pułku iw społeczeństwie kobiet doprowadziła mnie rozpacz. Zacząłem szukasz kłótni z nim; moje fraszki odparł z epigramów, który zawsze wydawał mi się nagle i gwałtownie, i że mój, Z pewnością, Nie przykładem było więcej zabawy: zażartował, I traktowali mnie podle. Wreszcie jeden dzień na spotkaniu w polskim ziemianina, widząc to przedmiot zainteresowania wszystkich pań, a zwłaszcza gospodyni, Była ze względu na mnie, Powiedziałem mu do ucha jakiś płaski chamstwa. Zarumienił się i dał mi klapsa w twarz. Rzuciliśmy się do szabli; panie zemdlał; mamy zabrano, i tej samej nocy poszliśmy do walki.
Było to o świcie. Stałem w wyznaczonym miejscu z moich trzech sekund. Z niecierpliwością oczekiwany niewyjaśnionego mojego przeciwnika. Sprężyna słońce wzeszło, a ciepło już naspeval. Widziałam go z daleka. szedł, jednolita z szabli, towarzyszy jedną sekundę. Udaliśmy się z nim spotkać. on się zbliża, gospodarstwa cap, wypełnione wiśniami. Sekund mierzy dwanaście kroków za nami. Musiałem najpierw strzelaj, ale emocje gniew we mnie było tak silne,, Nie polegają na wiernym i ramion, aby dać sobie czas na ochłonięcie, Przyznał swój pierwszy strzał: Mój przeciwnik nie zgadzają. Umieścić wiele lane: pierwszy numer dostał, wieczne szczęście zwierzę. On wycelował i strzelił mi czapkę. Kolejka była za mną. Jego życie było w końcu w moich rękach; Spojrzałem na niego z niecierpliwością, starając się złapać cień niepokoju ... Był pod pistoletem, wybierając z limitem dojrzałych wiśni i wypluwa kamienie, który płynął do mnie. Jego obojętność rozwścieczyło mnie. Cóż bowiem za korzyść mnie, Myślałem, odebrać sobie życie, gdy nie cenią? Złośliwy myśl przemknęła mi przez głowę. I obniżona pistolet. „ci, wydaje się, Teraz na śmierć, - Powiedziałem mu,, - jesteś zadowolony na śniadanie; Nie chcę, aby zatrzymać ". - „Ty mnie nie zatrzyma, - powiedział, - na tyle dobre, aby strzelać się, ale przy okazji, jak chcesz; Twój strzał jest twoje; Jestem zawsze gotowy do służby ".
I zwrócił się do sekundy, deklarowania, że teraz nie będzie strzelać, i walka się skończyła i.
I zrezygnował i wycofał się do tego miejsca. Od tego czasu nie minęło jeden dzień, że nie myślał o zemście. Teraz moja godzina nadeszła ...
Silvio wyjął z kieszeni rano otrzymał list i dał mi ją do czytania. Ktoś (wydawało się, jego agent biznes) Napisałem do niego z Moskwy, że pewna osoba powinna szybko zawrzeć ważnego małżeństwa z młodą i piękną dziewczyną.
- Czy można odgadnąć, - powiedział Silvio, - Kto to jest pewna osoba. Ja jadę do Moskwy. wyglądać, to obojętnie, umrze przed ich ślubem, jak kiedyś czekałem na nią wiśnie!
Tymi słowami, Silvio róża, Rzucił czapkę na podłodze i zaczął chodzić po pokoju, jak tygrys w klatce. Słuchałem go w bezruchu; dziwny, uczucia przeciwieństwie poruszony mnie.
Służący wszedł i ogłosił, że konie były gotowe. Silvio chwycił mnie za rękę; całowaliśmy. Usiadł w koszyku, który leżał dwa kufry, jeden z bronią, druga z jego rzeczy. Mamy pożegnał ponownie, i koń skoczył.
II
Kilka lat minęło, i okoliczności krajowych zmusił mnie do życia w biednej wiosce H ** County. Dogania na gospodarstwo domowe, Nigdy nie przestała wzdychać do mojego dawnego życia hałaśliwym i nieostrożnego. Najtrudniejsze było przyzwyczaić się do mnie, aby spędzić jesienne i zimowe wieczory w idealnej samotności. Przed obiadem jakoś nadal trzymać się razem, interpretacji z naczelnikiem, jazdy po pracy lub unikając nowych zakładów; ale ponieważ robi się ciemno, Nie wiedziałem, gdzie iść. kilka książek, I znalazł się w szafach i spiżarni, Miałem zapamiętane vytverzheny. Wszystkie historie, że mogła zapamiętać gospodynię Kirilovna, Kazano mi; piosenki kobiet sprawia, że ​​melancholia. Musiałem przejąć niesłodzone likieru, ale sprawili, że mój ból głowy; Tak przyznaję, Bałam się, aby stać się pijak z żalu, t. jest. Najbardziej gorzkie pijak, Co Widziałem wiele przykładów w naszej dzielnicy.
W pobliżu sąsiedzi nie mają, ale dwa lub trzy gorzki, którego rozmowa składała się głównie z czkawki i westchnień. Samotność była znośna *.
Cztery mile od bogatej posiadłości było mnie, własność hrabiny B ***; ale żył tylko linijkę, Hrabina odwiedził jej majątek tylko raz, w pierwszym roku małżeństwa, i wtedy mieszkałam tam przez niecały miesiąc. Jednak również w drugiej sprężyny mojego odosobnienia plotka, że hrabina i jej mąż się na lato do ich wsi. W rzeczywistości,, dotarli na początku miesiąca czerwca.
Przybycie bogatego sąsiada jest ważnym wydarzeniem dla mieszkańców. Właściciele i osoby yard mówić o tym na kilka miesięcy przed i trzy lata później,. Jak dla mnie, następnie, przyznaję, Wiadomość o przybyciu młodej i pięknej sąsiada dotknęło mnie mocno; I płonął z niecierpliwości, żeby ją zobaczyć, a ze względu na pierwszą niedzielę po jej przyjeździe wybrałem się po kolacji na wsi *** pochwalił Jego Ekscelencja, jako najbliższego sąsiada i najbardziej pokorny sługa.
Lokaj zaprowadził mnie do gabinetu hrabiego, natomiast udał mi ogłosić. Obszerne badania zostały usunięte z wszelkiego rodzaju luksusu; wokół murów były szafy z książkami, i nad każdym z brązu popiersie; nad marmurowym kominkiem był szeroki lustro; podłoga była pokryta zielonym suknem i dywanów. Przyzwyczajona do luksusu w złym rogu mojego i już nie widząc bogactwo innych, Byłem zmieszany i hrabia czekał z niepokojem, jako petent z prowincji czeka zjazd minister. otworzyły się drzwi, i wszedł mężczyzna około trzydzieści dwa, doskonalić się. Hrabia podszedł do mnie szczery i przyjazny; Starałem się rozweselić i zaczął zaleca się, ale ostrzegł mnie. usiedliśmy. rozmowa, darmowy i przyjazny, szybko rozwiał moje dzikie nieśmiałość; Zaczynałam wejść w mój zwykły, gdy nagle hrabina, i zamieszania na mnie bardziej niż kiedykolwiek. W rzeczywistości,, była piękna. Earl wprowadził mnie; Chciałem pojawiają się swobodnie, ale im bardziej próbowałem założyć atmosferę łatwością, tym bardziej niezręcznie czułem. Oni, dać mi trochę czasu, aby odzyskać i przyzwyczaić się do nowej znajomości, Zaczęli mówić między sobą,, traktując mnie jako dobrego sąsiada i bez ceremonii. W międzyczasie zacząłem chodzić w górę iw dół, badanie ksiąg i zdjęcia. Na zdjęciach nie ekspertem, ale jeden przykuł moją uwagę. Stanowiło to jakieś Szwajcarii; ale dotarło do mnie to nie jest sztuka, i to, że obraz został zastrzelony z dwóch kul, vsazhennymi siebie.
- To dobry strzał, - Powiedziałem, odnosząc się do wykresu.
- Tak, - odpowiedział, - bardzo niezwykły strzał. Czy dobrze strzelać? - ciągnął.
- Dość, - Odpowiedziałem, zachwycony, że rozmowa zeszła na ten temat w ostatnim, kochałem. - kroki Trzydzieści poślizg mapie nie da, oczywiście, z pistoletem.
- prawo? - powiedziała hrabina, z widokiem na dużą ostrożność; - a ty, mój przyjaciel, trafisz kartę na trzydzieści kroków?
- Pewnego dnia, - odpowiedział hrabia, - postaramy. W tym czasie, nie strzelać źle; ale po czterech latach, Nie podniósł pistolet.
- O, - Powiedziałem, - w tym przypadku, założę, że Wasza Ekscelencja nie zostanie wysłany do karty na dwadzieścia kroków: Pistolet wymaga codziennych ćwiczeń. To wiem z doświadczenia. W naszym pułku byłem uważany za jeden z najlepszych strzelców. Raz zdarzyło mi się przez miesiąc, aby nie wziąć pistolet: Kopalnia miały być naprawione; co myślisz, Ekscelencjo? Po raz pierwszy, I stało się potem strzelać, Dałem cztery kary rzędu butelkę dwudziestu pięciu krokach. Nasz kapitan, dowcip, magazyn; Potem przyszedł i powiedział do mnie:: znam cię, brat, ręka nie wzrośnie do butelki. Nie, Ekscelencjo, Nie należy zaniedbywać ćwiczyć, nie tylko straci swoją przebiegłość. Top Gun, który kiedykolwiek spotkał, Strzeliłem codziennie, co najmniej trzy razy przed obiadem. Został otwarty, jak kieliszek wódki.
Hrabia i Hrabina byli zadowoleni, Rozmawiałam.
- A co strzela? - Poprosiłem hrabiego.
- Tak, to w jaki sposób, Ekscelencjo: wykorzystywany do, widzi, Usiadłem na bieżąco ścianie: śmiejesz, hrabina? Golly, prawda. Przyzwyczajony, Widzi latać i krzyki: Kuzka, pistolet! Kuzka i nosi mu załadowany pistolet. klaskać online, i wcisnąć muchę na ścianie!
- To jest niesamowite! - rzekł hrabia; - i jego nazwa?
- Silvio, Ekscelencjo.
- Silvio! - zawołał hrabia, zrywając się z fotela; - wiesz Silvio?
- Jak wiesz,, Ekscelencjo; byliśmy przyjaciółmi z nim; otrzymał w naszym pułku był jak brat; ale jest teraz pięć lat, jak o tym nie mam żadnych wiadomości. I Ekscelencjo, to jest, znali go?
- I Knew, nie wiedział. Ci powiedział ... ale tam nie ma; nie myśl; Czy on nie powiedzieć o jednej bardzo dziwny incydent?
- Nie klapsa, Ekscelencjo, otrzymał w spotkaniu z pewnym łajdak?
- A mówił ci nazwę prowizji?
- Nie, Ekscelencjo, Nigdy nie wspomniał ... Oh! Ekscelencjo, - Poszedłem, znając prawdę, - Przepraszam ... ja nie wiem ... Nie wiem, czy ciebie?..
- I myself, - odpowiedział hrabia z widokiem niezwykle zdenerwowany, - i przebił obraz jest pamiątką z naszego ostatniego spotkania ...
- Brother, mój drogi, - powiedziała hrabina, - Na litość boską, nie mów; Obawiam się, że będzie słuchać.
- Nie, - powiedział Earl, - Powiem ci wszystko; on wie, I obraził swojego przyjaciela: powinien wiedzieć, jak Silvio pomścił.
Earl wyciągnął krzesło, i przy ruchliwych zainteresowaniem słuchałem następującą historię:.
„Pięć lat temu ożeniłem. - Pierwszy miesiąc, miesiąc miodowy#, Spędziłem tutaj, w tej wsi. Ten dom zawdzięczam najlepsze chwile mojego życia i jedną z najbardziej bolesnych wspomnień.
Pewnego wieczoru poszliśmy razem na koniu; koń mojej żony stał się niespokojny,; bała, Dał mi lejce i poszedł do domu na piechotę; I poszedł do przodu. Na dziedzińcu Widziałem podróży karetkę; Powiedziano mi,, Mam człowiek siedzi w biurze, kto by nie dać swoje nazwisko, Ale mając tylko, że miał interesy ze mną. Wszedłem do pokoju i zobaczył mężczyznę w ciemności, zakurzony i zarośnięty broda; Stał przy kominku. Poszedłem do niego, starając się zapamiętać swoje kwestie. „Nie znasz mnie, hrabia?„- powiedział drżącym głosem,. „Silvio!„- krzyknąłem, i muszę przyznać,, czułem, jak włosy nagle stanął dęba. „Tak, na pewno, - ciągnął, - strzał do mnie; Dostałem absolutorium pistoletu; Czy jesteś gotowy?„Jego pistolet wystawało z bocznej kieszeni. I zmierzył dwanaście kroków i stanął tam w rogu, błagając go, by szybko ogień, przed moją żoną przybył. Zawahał się - poprosił o ogień. świece złożony. Zamknęłam drzwi, Nie mów nikomu, aby wejść i znów błagała go na ogień. Wyciągnął pistolet i wycelował ... Liczyłem sekundy ... Myślałem o tym ... Straszna minut minęło! Silvio opuścił rękę. „Przykro mi,, - powiedział, - że pistolet nie jest ładowany z pestki wiśni ... kula jest ciężki. I sądzę,, że nie pojedynkować, i morderstwo: Nie był przyzwyczajony do celując w nieuzbrojony. Zacznijmy od nowa; kinem dużo, którzy najpierw strzelaj ". W głowie kręciło ... myślę, Nie zgadzam się ... W końcu mamy załadowane inną broń; Okazało dwa bilety; Położył je w czapce, kiedyś zastrzelony przez mnie; I znowu wziął pierwszy numer. "Ty, hrabia, cholernie szczęśliwy ", - powiedział z uśmiechem, Nigdy nie zapomnę. nie rozumiem, że dla mnie był sposób mógł zrobić mi zrobić ... ale - Strzeliłem, i uderzył ten obraz. (Hrabia wskazał palcem na zdjęciu; Jego twarz paliła jak ogień; Hrabina była bielsza niż jej chusteczkę: Nie mogłem powstrzymać okrzyk.)
Strzeliłem, - ciągnął hrabia, - i, dzięki Bogu, Dałem miss; Silvio ... (W tym momencie był, Prawidłowy, straszny) Silvio zaczął się na mnie cel. Nagle drzwi się otwierają, Masza biegnie i rzuca piszczy na szyję. Jej obecność wróciła mi odwagi. „Sweetheart, - powiedziałem do niej,, - nie widać, żartujemy? Jak cię przestraszyć! Podi, wypić szklankę wody, a następnie przyjść do nas; Wprowadzę Cię do starego przyjaciela i kolegi ". Masza wciąż nie mógł uwierzyć. "Mówić, czy mąż mówi prawdę? - powiedziała, zwracając się do straszliwej Silvio, - Sprawiedliwość jest, że oboje są żarty?„-” On zawsze żartuje, hrabina, - Odpowiedziałem Silvio;- jeden dzień dał mi klapsa w żartach, żartobliwie zastrzelił mnie tutaj ten cap, żartobliwie dał mi teraz do poślizgu; Teraz przechodzę polowania żart ... „Tymi słowami Chciał, żebym wycelować w nią ...! Masza rzuciła się na nogach. „Wstań, Masza, wstyd! - krzyknąłem w szał;- a ty, monsieur, zatrzymać jeśli udawanym biednej kobiety? Będzie ogień lub nie?„-” Nie bądź, - Odpowiedziałem Silvio, - Jestem zadowolony: Widziałem twoją dezorientację, Twoja nieśmiałość; Zrobiłem strzelać na mnie, ze mną dość. Pamiętasz mnie. Zostawię cię do swojego sumienia ". Potem został zwolniony, ale on zatrzymał się przy drzwiach, Spojrzałem na obraz I, On ją zastrzelił, niemal bez celując, i ukrył się. Moja żona zemdlała; ludzie nie odważył się go powstrzymać i spojrzał na niego z przerażeniem; wyszedł na ganek, Nazwał jego woźnicę i lewo, zanim mogłem odzyskać ".
Earl zatrzymany. W ten sposób dowiedziałem się koniec tej historii, którego początek kiedyś tak uderzyło mnie. Bohater nim nie spotkałem. Mówić, Silvio, podczas rewolty pod Alexander Ypsilanti, Dowodził oddziałem Hetairists i zginął w bitwie pod Skoulana.

wszystko poezja (zawartość alfabetycznie)