Jeśli Bóg wysyła mi czytelników, następnie, może, dla nich być ciekawy, jak postanowiłem napisać historię wsi Gorukhino. Bo muszę wejść w niektórych wstępnych informacji.
Urodziłem uczciwych i szlachetnych rodziców we wsi Gorukhino 1801 kwiecień 1 liczba i otrzymał wczesną edukację z naszego Sexton. To myśmy męża zawdzięczam następnie rozwinęła we mnie zamiłowanie do czytania, iw ogóle do pracy literackiej. Moje sukcesy były powolne choć, ale godny zaufania, Do dziesiątego roku życia, wiedziałam prawie wszystko, nadal pozostaje w mojej pamięci, z natury słaby i że ze względu na równie słabe zdrowie nie pozwala mi niepotrzebnie obciążeń.
Pozycja pisarz zawsze wydawało mi się najbardziej kwalifikowanych. moi rodzice, szacowni ludzie, ale proste i hodowane staromodny, nic nie jest używany do odczytu, i wokół domu, z wyjątkiem ABC, kupił dla mnie, kalendarze i Nowsze pismovnika, Nie była książka. pismovnika Reading od dawna moim ulubionym ćwiczeniem. Znałem go na pamięć i, pomimo, każdy dzień jest w Nowym niezauważona urody. Po walnym Plemyannikova, którego ojciec był niegdyś adiutantem, Kopce wydawało mi się, że największym człowiekiem. Pytałem o to w ogóle, i, niestety, nikt nie mógł zaspokoić moją ciekawość, Nikt nie znał go osobiście, Wszystkie moje pytania zostały wysłuchane tylko, że kopce składa najnowsze pismovnik *, I wiedział, że przed. Ciemność przed nieznanym wokół niego jakby jakiegoś starożytnego półboga; Czasami nawet nie wątpił w prawdziwość jego istnienia. Nazywa wydawało mi się fałszywa i tradycji nim opuszczony mifoyu, Oczekuje się, że nowe badania Niebuhr. Jednak nadal realizowane moją wyobraźnię, Starałem się dać jakiś sposób do tej tajemniczej osoby, i wreszcie postanowiłem, że powinien on być jak asesorzy Zemský Koryuchkina, trochę stary człowiek z czerwonym nosem i błyszczącymi oczami.
W 1812 roku zabrał mnie do Moskwy i dał pensjonat Karl Iwanowicz Meyer - gdzie mieszkałem mniej niż trzy miesiące, ponieważ mamy rozwiązane przed wejściem wroga - Wróciłem do wioski. Przez wygnanie języki dvuhnadesyati weźmie mnie z powrotem do Moskwy, aby zobaczyć, jeśli Karl Iwanowicz wrócił do swojej pierwotnej lub popiołów, inaczej, wysłać mnie do innej szkoły, ale Błagałem mamę, żeby zostawić mnie w wiosce, bo moje zdrowie nie pozwala mi wstać z łóżka 7 godzin, Otworzyły się jak zwykle we wszystkich pokład. Tak więc osiągnął wiek szesnastu, pobytu w początkowym moim wykształceniem i gra Hazardziści z moim zabawny, tylko nauka, środki nabyłem wystarczającą wiedzę w czasie mojego pobytu w pensjonacie.
W tym czasie byłem zdecydowany kadetów w ** pułk piechoty, w dowolny sposób i to było ostatni 18** rok. Mój pobyt w pułku zostawił mi trochę dobrych wrażeń, z wyjątkiem produkcji w policjantów i wygraj 245 rubli, podczas gdy, zarówno w kieszeni wszystko pozostanie Rubel 6 hrywna. Śmierć drodzy moi rodzice zmuszali mnie do rezygnacji i przyjść do mojego lenno.
I to epoka w moim życiu jest tak ważne dla mnie, Zamierzam do niego do rozprzestrzeniania, Zaliczka z prośbą o ułaskawienie pobłażliwym czytelnika, jeśli zło pobłażliwy jeść jego uwagę.
Dzień był pochmurny i jesień. Po przybyciu na stację, które powinno być na mojej drodze, aby włączyć Goriukhino, Wynająłem dobrowolny i pojechaliśmy tylne drogi. Chociaż jestem z natury spokojne usposobienie, ale niecierpliwy aby ponownie zobaczyć miejsca, gdzie spędziłem najlepsze lata, tyle nade mną, Ja stale wzywając mój stangret, następnie obiecując mu napiwek, następnie grożąc bicia, i wygodne, jak ja pchał go w plecy, zamiast wyjąć torebkę i rozwiąż, następnie, przyznaję, trzy razy i uderzył go, że po urodzeniu ze mną się nie stało, Dla woźniców klasy, Nie wiem dlaczego, dla mnie szczególnie życzliwie. Kierowca wbił trzy, ale wydawało mi się,, co on, jak zwykle Iamskoy, przypochlebiałem konie i wywijając bicz, mimo zaostrzonych holowniki. Wreszcie dostrzegł gaju Goryuhinskuyu; i przez 10 minut, wszedł do stoczni dwór. Moje serce waliło - Rozejrzałem mnie nieopisanym wzruszeniem. Osiem lat widziałem Gorukhino. brzozy, który, gdy został obsadzony w pobliżu ogrodzenia, wzrosła i obecnie wysoki, rozgałęzione drzewa. Stocznia, którzy niegdyś ozdobione trzech poprawnych kwietniki, między którymi istniała szeroka droga, zasypane piaskiem, jest teraz skierowana była nekosheny łąka, gdzie wypasu krów. Chaise zatrzymał się na moim ganku. Mężczyzna był mój przejdź otworzyć drzwi, ale zostały one zabite deskami, chociaż okiennice były otwarte, a dom wydawał się być zamieszkana. Baba wyszedł z chaty i zapytałem człowieka, Potrzebuję kogoś. Uczenie się, że jego pan przyszedł, Pobiegła z powrotem do domu, i wkrótce został otoczony przez służby. Byłem wzruszony do serca, widząc znajome i nieznajome twarze - i przyjazne dla wszystkich z nich pocałunki: My Funny chłopcy byli już chłopi, i siedzi na podłodze raz dziewczęta paczek żonaty inne kobiety. mężczyźni wołali. Kobiety rozmawiałem bez ceremonii: „Jak się zestarzał„- i odpowiedział z poczuciem: „How do you say, ojciec, jaśniej ". Doprowadziły mnie do ganku, Poszedłem na spotkanie z moim pielęgniarki i objął mnie, płacząc i zawodząc, jak długo cierpienie Odyseusza. Ran kąpiel zlew. kucharz, obecnie nieaktywna zapuścić brodę, Zgłosiłem się na ochotnika, aby ugotować obiad, lub kolację - bo robiło się już ciemno. Natychmiast usunięte z mojego pokoju, w którym żył pielęgniarkę z dziewczynami zmarłej matce, a ja znalazłem się w skromnej siedziby ojcowskiej i spali w tym samym pokoju, które dla 23 urodził się rok temu.
Prawie trzy tygodnie minęły mi w kłopotach wszelkiego rodzaju - ja zawiedli wokół z asesorów, wodzowie i wszelkiego rodzaju urzędników wojewódzkich. Wreszcie dostałam dziedziczenia i został wprowadzony do posiadania dziedzictwa; I uspokoił, ale wkrótce nuda bezczynności zaczęła mnie dręczyć. Nie byłem jeszcze zaznajomiony z rodzajem i czcigodnego mojego sąsiada **. zajęcia gospodarcze były całkowicie mi obce. I pielęgnować moje rozmowy, wyprodukowany przeze mnie w gospodyni i kierowniczkę, składał się z kontem 15 dowcipy pet, bardzo interesujące dla mnie, ale to jest zawsze poinformowany przez ten sam, tak, że jest on dla mnie zrobił pozostałych nowych pismovnikom, który Wiedziałem, na stronie, która znajdzie miejsce. Ten zasłużony pismovnik I został znaleziony w magazynie, pomiędzy wszystkimi śmieciami, beznadziejny. Przywiozłem go do światła i zaczął to było dla niego, ale Kurganov stracił swój dawny urok dla mnie, Czytałem go ponownie i nie jest już otwarty.
W skrajnym to przyszło mi do głowy, Zrobić sobie coś, co jest nie próbować komponować? Czytelnik już wie, delikatny, że byłem wychowany na ceny miedzi, a że nie miałem okazji do nabycia przez sam, że kiedyś stracił, szesnaście lat grając z chłopakami gospodarskich, a następnie przesuwając od prowincji, od mieszkania do mieszkania, Czas provozhdaya z Yids ale z Sutler, Grając na poszarpanych bilardem i marszu w błocie.
Ponadto, pisarz wydawał mi się tak mądry, więc nedosyahaemo neposvyaschennыm, że myśl potrwać pióro w pierwszym przestraszony mnie. Śmiem nadziei, aby uzyskać tam kiedyś liczby pisarzy, gdy jest to moim najgorętszym pragnieniem, aby spełnić jeden z nich nigdy nie został zrealizowany? Ale to przypomina mi o przypadku, który mam zamiar porozmawiać z niezmienną dowodów mojej pasji do literatury rosyjskiej.
W 1820 Było jeszcze kadetem zdarzyło mi się być podróżujące służbowo rządu w Petersburgu. Mieszkałem tam przez tydzień i, pomimo, że nie było tam nie mam znajomości, spędzony czas bardzo zabawne: codziennie po cichu poszedł do teatru, w galerii 4 tier. Wszyscy aktorzy znał po imieniu i spadł namiętnie zakochany w **, gra z wielką wprawą w jedną niedzielę Amalia roli w dramacie „Nienawiść mężczyzn i wyrzuty sumienia *”. rano, powrocie ze Sztabu Generalnego, Ja zwykle przyszedł na niskim sklepie ze słodyczami na filiżankę czekolady i czytać czasopisma literackie. Pewnego dnia siedziałem w krytycznym artykule in-depth „Blagonamerennyi”; jeden w płaszczach grochu podszedł do mnie i na moją książką spokojnie wyciągnął kawałek „gazety Hamburg *”. Byłem tak zajęty, nie jest podnoszony i oczy. Nieznajomy poprosił o stek i usiadł naprzeciwko mnie; Czytam wszystko, nie zwracając na niego uwagi; Tymczasem miał śniadanie, gniewnie skarcił winy chłopca, wypił pół butelki wina i lewo. Następnie dwaj młodzi mężczyźni mieli śniadanie. „Czy wiesz,, kto to jest? - powiedział jeden do drugiego:: - Jest to B., pisarz * ". - „pisarz”, - wykrzyknąłem mimowolnie, - i, nedochitannym opuścił magazyn i filiżanka niedokończone, i pobiegł do wynagrodzenia, nie oddanie dozhdavshisya, wybiegł na zewnątrz. Patrząc we wszystkich kierunkach, Widziałem z daleka płaszcz grochu, i ruszył za nią wzdłuż Newski Prospekt nie tylko działa. Po kilku krokach, Czuję się nagle, że mnie powstrzymać, - wygląd, Oficer strażnicy zauważyli mnie, że de ja nie powinien pchać go chodniku, ale do zatrzymania się i odcinek. Po tym upomnieć I stały się bardziej ostrożne; niestety dla moich oficerów stale spotkała mnie, I stale przebywał, pisarz i wszystko poszło ode mnie do przodu. płaszcz MY-stary żołnierz nie był tak bolesny dla mnie, epolety-stare nie wydaje mi się godny pozazdroszczenia. Wreszcie, na samym Anichkina mostu Złapałem płaszcz grochu. „Zadam, - Powiedziałem, komornicy dłoń do czoła, - Ci g. B., którego doskonałe teksty czytałem w szczęściu „edukacja Sorevnovatele?„” - „Wcale, - odparł, - Nie jestem pisarzem, a prawnik, ale ** Jestem bardzo obeznany; kwadrans temu, poznałem go w Moście Police ". - Więc mój szacunek dla literatury rosyjskiej kosztował mnie 30 kopiejek utraconego depozytu, reprymendę w pracy i trochę nie bit aresztować - i wszystko na nic.
Pomimo sprzeciwów mojej głowie, śmiały pomysł, aby zostać pisarzem stale przyszło mi do głowy. w końcu, nie jest już w stanie oprzeć się atrakcyjność natury, I szyła sobie gruby zeszyt z zamiarem, aby napełnić je co innego. Wszystko poezja urodzenia (Dla skromnej prozy, ja nawet nie pomyślał) I zostały zdemontowane, oceniano, I na pewno zdecydował się na poemacie, wyciągnąć z historii narodowej. Nie tak dawno szukałem bohatera. Wybrałem Rurik - i się do pracy.
Poezji, otrzymałem umiejętności, przepisywanie notebooków, krąży potajemnie wśród naszych oficerów, mianowicie: „Niebezpieczne sąsiedzi *”, „Krytyka moskiewskiej Boulevard *”, „Na Presnensky stawy” itp. P.. Mimo, że mój wiersz postępowała powoli, i wrzuciłem go na drugim wersie. myślałem, że epicki niby nie mojej rodziny, i zacząłem tragedii Rurik. Tragedia nie udać. Starałem się przekształcić go w balladzie - ale także ballada jakoś nie dano. W końcu mnie olśniło inspiracji, Zacząłem dobrze wykończone i napis na portrecie Ruryka.
chociaż, mój napis nie był całkowicie niegodny uwagi, zwłaszcza w pierwszej pracy młodego poety, Jednak czułem, Nie urodził się poeta, i zadowoleni sim pierwszy eksperyment. Ale moje próby tak twórczy związany mnie do poszukiwań literackich, że nie mogę opuścić notebook i kałamarz. Chciałam zejść do prozy. W pierwszym przypadku, Nie chcąc zrobić wstępne badania, Plan lokalizacji, Części łączące, etc.. N., I postanowił napisać kilka myśli, bez względu, bez celu, w postaci, zostaną one złożone do mnie. niestety, myśli przyszedł do mojego umysłu, i przez całe dwa dni Pomyślałem się następującą uwagę:
Mężczyzna, nieprzestrzegania prawa przyczyny i przyzwyczajone do przestrzegania podszeptami pasji, często źle, i naraża się żałować później.
Ideą targów kursu, ale nie jest nowy. Pozostawić mыsli, Zacząłem do historii, ale, w stanie zlokalizować zwyczaju fikcyjną incydent, Wybrałem wspaniałe anegdoty, Słyszałem kiedyś od różnych osób, i próbowałem ozdobić prawdę o żywotności tej historii, a czasami kolory wyobraźni. Wykonywanie tych nowych, stopniowo tworzy swój własny styl, a ja nauczyłem się być wyrażona poprawnie, ładne i za darmo. Ale wkrótce mój Stock był wyczerpany, i zacząłem szukać przedmiotu ponownie dla moich działań literackich.
Pomysł, aby zostawić drobne i wątpliwe dowcipy do narracji prawdziwych i wielkich wydarzeń od dawna niepokoi moją wyobraźnię. być sudieyu, obserwator i proroka epok i narodów Wydawało mi najwyższy stopień, dostępne dla pisarza. Ale co to za historia Mógłbym napisać z moim żałosnym edukacji, który nie byłby ostrzegł mnie mnogouchenye, uczciwi ludzie? Jaką historie nie zostały one wyczerpane? L będę pisać historię świata - ale nie ma już nieśmiertelne dzieło Abbe Milota *? Zapyta, czy historii krajowego? Mówię po Tatishcheva, Boltina i Golikova? i jeśli zagłębić się w annałach i dostać się do ukrytego znaczenia języka zniszczone, kiedy nie mogłem nauczyć figury słowiańskich? Myślałem o historii mniejszej objętości, takie jak historia prowincji naszego miasta; Ale nawet wtedy wiele przeszkód, dla mnie niepokonany! Podróż do miasta, wizyty gubernatora i biskupa, Wniosek o dopuszczenie do archiwów i magazynów klasztornych itp. Historia dzielnicy miasta będzie bardziej wygodne dla mnie, ale to nie było zabawne żadnego filozofa, ani dla pragmatyka i nie przedstawił elokwencji mało jedzenia: *** przemianowano miasto na 17** rok, i jedyna cudowna rzecz, zachowane w jego annałach, straszny ogień, co się stało dziesięć lat temu i zniszczyło bazar i miejsca publiczne.
Gdzie możesz poczytać ,,Historia wsi Goryukhina”