І я чуў, што божы свет
Адзінай сяброўствам выдатны,
Што без яе уцехі няма,
Што жыццю б шлях нам быў жудасны,
Калі б ня ціхай дружбы святло.
Але слухай - пачуццё ёсць іншае:
Яно і песціць і томіць,
У працах, клопатах і ў спакоі
Заўсёды не дрэмле і гарыць:
яно пакутліва, жорстка,
Яно ўсю душу ў нас мёртвымі,
Калі язвы цяжкай <и> глыбокай
Алей надзеі не жывіць ...
вось запал, якой я згараю!..
Я вяну, гіну ў колеры гадоў,
Але вылечыцца не жадаю ...
