У брамы манастыра святой
Стаяў prosyashtiy podayanyya
бядняк высахлай, ледзь жывы
ад голаду, смагі і пакутства.
Кавалка толькі хлеба ён прасіў,
І позірк уяўляў жывую муку,
І хто-то камень паклаў
У яго працягнутую руку.
Так я маліў тваёй любові
З слязьмі горкімі, з тугою;
Так пачуцці лепшыя мае
Ашуканы навек табою!
