Бог паслаў мне цудоўны сон -
З доўгай белай барадою
У белай рызе перад мною
Старац нейкай меўся быць
І мяне бласлаўляў.
Ён сказаў мне: “любы спакойны,
хутка, хутка ганараваны
Будзеш царства нябёсаў.
Хутка вандроўны зямным
Твайму прыйдзе канец.
Ужо рыхтуе анёл смерці
Для цябе святой вянок ...
Падарожнік - ляжаш на начлезе,
У гавань, плаватель, ўвойдзеш.
Бедны араты стомлены,
Адмовіцца валоў ад плуга
На апошняй баразне.
Цяпер грэшнік той вялікай,
Аб якім прадказаньняў
Вы доўга чулі -
грэшнік zhdannыy
Нарэшце да цябе прыйдзе
вызнаваць сябе,
І атрымаў дазвол,
І заснеш ты вечным сном”.
сон уцешны, благовещный
Сэрца прагнае не смее
І паверыць і ня верыць.
брат, няўжо на самай справе
Блізкі я да маёй скону?
І баішся і спадзяюся,
Казни вечныя страшуся,
міласэрнасці спадзяюся:
Супакой мяне, творца.
Але твая хай будзе воля,
Не мой. - Хто туды ідзе?..
