ქვეყნის, ქვეყანა, ქვეყანა,
ასე რომ, ჩემთვის ცოტა რამ რჩება,
თავიდან აიცილოთ სიკვდილი თბილ ჭიქაში
ეს სიმწარე და შიმშილი, და მზე.
რა გახდება მისი, შენთან სიყვარულით,
არაფერი, დაამატე ყველაფერი, არ დაიღლები,
არაფერი დატოვონ ბედს,
ძალიან მწყურდა ყაზახეთში.
Ჯერჯერობით, რამდენად ჭკვიანია საკმარისი
ვერ გავიგე, ასე რომ მაინც გახსოვდეთ,
დატოვე სიტყვებისთვის, სახლისთვის,
მეგობრების დიდ ზურგს უკან.
Პირველად, ამჯერად, მეასედჯერ
მომავლის სინანულს, იშვიათად
ხვდებიან, რომ თითოეული ჩვენგანი
რჩება იგივე
ადამიანური, ვინც მიჩვეულია,
მატარებლებით დაპყრობა,
მოედო მიწას, როგორც ტირილი,
სამუდამოდ ქრება სიბნელეში.
