кім быць – Уладзімір Маякоўскі

У мяне растуць года,
будзе і сямнаццаць.
Дзе працаваць мне тады,
чым займацца?
Патрэбныя работнікі -
столяры і цесляры!
Спрацаваць мэбля мудрагеліста:
спачатку
мы
бярэм бервяно
і пілуем дошкі
доўгія і плоскія.
гэтыя дошкі
вось так
заціскае
стол варштата.
ад працы
піла
раскалилась добела.
З-пад пілкі
сыплюцца пілавінне.
гэбель
у рукі -
праца іншая:
сучкі, закорюки
габляваны самалётам.
Добрыя габлюшкі -
жоўтыя цацкі.
А калі
патрэбен шар нам
круглы вельмі,
на станку такарным
круглае точим.
рыхтуем патрошку
то скрыню,
то ножку.
Зрабілі вось столькі
крэслаў і столікаў!

столяру добра,
а інжынеру -
мы,
я б будаваць дом пайшоў,
хай мяне навучаць.
Я
спачатку
Я буду маляваць
дом
мы,
какой хачу.
мы,
каб было намалявана
будынак
хвалебнае,
жывое нібы.
Гэта будзе
перад,
называецца фасад.
Гэта
кожны разбярэ -
гэта ванна,
гэта сад.
план гатовы,
і вакол
сто работ
на тысячу рук.
ўпіраюцца лесу
у самыя нябёсы.
Дзе цяжкая праца,
там
віскоча лябёдка;
ўздымае бэлькі,
быццам палкі.
перацягне цэглу,
загартаваныя ў печы.
Па даху выклалі жесть.
І дом гатовы,
і дах ёсць.
добры дом,
велізарны дом
на ўсе чатыры бакі,
і зажывуць хлопцы ў ім
зручна і прасторна.

інжынеру добра,
а доктару -
мы,
я б дзяцей лячыць пайшоў,
хай мяне навучаць.
Я прыеду да Пеці,
я прыеду да Поле.
- Добры дзень, дзеці!
Хто ў вас хворы?
як жывяце,
як жывоцік? -
Пагляджу
з ачкоў
кончыкі язычкоў.
- Пастаўце гэты градуснік
пад паху, дзеткі.-
І ставяць дзеці радасна
градуснік пад мышкі.
- Вам бы
вельмі добра
праглынуць парашок
і мікстуру
лыжачкай
піць патрошку.
вам
ў пасцельку легчы
паспаць бы,
вам -
сціск жыцця,
і тады
ў вас ёсць
да вяселля
усе, вядома, зажыве.

дактарам добра,
а рабочым -
мы,
я б у працоўныя пайшоў,
хай мяне навучаць.
Уставай!
ісці!
гудок кліча,
і мы прыходзім на завод.
Народа - процьма цэлая,
тысяча дзьвесьце.
Чаго адзін не зробіць -
зробім разам,
можам
жалеза
нажніцамі рэзаць,
падвесны кран
цяжару цягнем;
молат паравой
гне і рэйкі травой.
Свінцова-сіні,
мы робім машыны.
праца усякага
патрэбна аднолькава.
Я гайкі раблю,
а ты
для арэха
робіш шрубы.
І ідзе
работа ўсіх
прама ў зборачны цэх.
балты,
лезьце
у дзіркі роўныя,
часткі
разам
сбей
велізарныя.
там -
дым,
тут -
гром.
Гро-
мім
ўвесь
дом.
І вось
вылазіць паравоз,
каб вас
і мы
і іншыя
і вышыўка.

На заводзе добра,
а ў трамваі -
мы,
я б кандуктарам пайшоў,
хай мяне навучаць.
Да праваднікоў
язда ўсюды.
З вялікаю торбай скураной
яму заўсёды,
яму ўвесь дзень
у трамваях ездзіць можна.
- Вялікія і дзеці,
бярыце білецік,
квіткі розныя,
бяры любыя -
зялёныя,
чырвоныя
і блакітныя.-
ездзім рэйкамі.
скончылася рэйкі,
і злезлі ў лесу мы,
сядай
і грэйся.

кандуктару добра,
а кіроўца -
мы,
я б у шафёры пайшоў,
хай мяне навучаць.
Фырчит машына хуткая,
ляціць, слізгаючы,
добры шафёр я -
стрымаць нельга.
толькі скажыце,
вам куды трэба -
без рэйкі
жыхароў
дастаўлю на дом.
Э-дэм,
курыць:
'С пу-ці
уй-ды!»

Быць шафёрам добра,
а лётчыкам -
мы,
я б у лётчыкі пайшоў,
хай мяне навучаць.
Я наліваю ў бак бензін,
заводжу прапелер.
«У нябёсы, матор, сувязі,
каб птушкі спявалі ».
Баяцца не трэба
ні дажджу,
наш горад.
аблятаць хмарку,
хмарку-лятучку.
Белай чайкай лунаючы,
паляцеў за мора.
Ніякіх размоў
аблятаць гару.
«Завязкі, матор,
каб нас давёз
мы
і да месяца,
хоць месяц
і маса зорак
зусім аддаленыя ».

лётчыку добра,
а матросу -
мы,
я б у матросы пайшоў,
хай мяне навучаць.
У мяне на шапцы стужка,
на матроску
якара.
Я праплаваў гэтае лета,
акіяны скораць.
дарэмна, хвалі, скача -
марскі дарожкай
на рэях і па мачце
Лезу коткай.
здавайся, вецер непагоднае,
сдавайся, бура кепская,
адкрыю
полюс
паўднёвы,
а Паўночны -
напэўна.

кнігу пераварушыць,
накруціся на нас -
усе працы добрыя,
выбірай
па гусце!

Ацэніце:
( 1 ацэнка, сярэдняя 3 ад 5 )
Падзяліцеся з сябрамі:
Аляксандр Пушкін