Як вясновае цяпло парою
З-пад ранішняй белай зорюшки,
Што з лесу, з лесу з дрымучага
выходзіла мядзведзіха
Са мілымі детушками медзведзянятамі
пагуляць, паглядзець, сябе паказаць.
Села мядзведзіха пад белай бярозай;
Сталі медзведзяняты памiж сабой гуляць,
Па муравушке валяцца,
змагацца, кувыркатися.
Адколы ні вазьміся мужык ідзе,
Ён шмат у руках нясе рагаціну,
А нож-то ў яго за поясам.
А мяшок-то ў яго за плечьми.
Як ўбачыла мядзведзіха
Мужыка са рацішчам,
зараўла мядзведзіха,
Стала клікаць малых детушек,
Сваіх дурных медвежатушек.
- Ах вы детушки, медвежатушки,
перастаньце гуляць, валяцца,
змагацца, кувыркатися.
Ужо як ведаць на нас мужык ідзе.
становіцеся, хоронят за мяне.
Ужо як я вас мужыку не выдам
І сама мужыку …. выем.
Медвежатушки спалоханай,
За мядзведзіха кідаем,
А мядзведзіха осержалася,
На дыбкі падымаюць.
А мужык-то ён сваю справу быў,
Ён пускаўся на мядзведзіха,
Ён садзіў у яе рагаціну,
Што вышэй пупа, ніжэй печані.
Грымнуў мядзведзіха аб сыру зямлю,
А мужык-то ёй жывот лупцаваў,
пуза лупцаваў, як эгаістычны,
Малых медвежатушек ў мех паклалі,
А паклалі-то дадому пайшоў.
«Вось табе, жанчына, подарочек,
Што мядзведжых футра ў пяцьдзесят рублев,
А што вось табе іншы падаруначак,
Троі медзведзяняты па пяць рублев ».
Ня звон пайшлі па горадзе,
Пайшлі весці па ўсім па лесе,
Дайшлі весткі да мядзведзя чорна-бурага,
Што забіў мужык яго мядзведзіха,
Распароў ёй жывот белае,
Пуза распароў ды шкуру Сыман,
Медвежатушек ў мех паклалі.
У тую пару мядзведзь зажурыўся,
галаву павесіў, голасам завыў
Pro, калі іх sudarušku,
Чорна-бурую мядзведзіха.
- Ах ты святло мая мядзведзіха,
На каго мяне пакінула,
ўдаўца сумнага,
ўдаўца гаротнага?
Ужо як мне з табой, маёй баярыня,
Вясёлай гульні ня игрывати,
Мілых детушек ня родзіць тая,
Медвежатушек не пампаваць,
не пампаваць, ня baûkati. -
У тую пару звяры Збіраюцца
Да таго ці мядзведзю, да баярыну.
Прыходзілі звяры вялікія,
Звярталіся тут зверишки меншыя.
Звяртаўся туто воўк дваранін,
У яго-то зубы закусливые,
У яго-то вочы зайздросныя.
Прыходзіў тут бабёр, гандлёвы госць,
У яго-то бабра тоўсты хвост.
Прыходзіла ластаўка дворяночка,
Прыходзіла вавёрачка княгинечка,
Прыходзіла лісіца подьячиха,
Подьячиха, казначеиха,
Прыходзіў блазен горностаюшка,
Прыходзіў Абібокаў тут ігумен,
Жыве ён Абібокаў ззаду гумнаў.
Звяртаўся тут зайка-смерд,
зайка беленькі, зайка шэранькі.
Прыходзіў целовальник вожык,
Усё-то вожык ён курчыцца,
Усё-то ён шчаціннем
