што цудоўны, жыць
вайны, бітваў і пажараў,
Крывавых і пустых палёў,
лагер, рыцарскіх удараў?
І што зайздросную кароткіх дзён
Ці не занадта мудрых вусачоў,
Але сэрцам праўдзівых гусараў?
Яны жывуць у сваіх намётах,
Удалечыні забаваў і Нег і грацый,
Як жыў несмяротны баязлівец Гарацый
У тибурских змрочных лясах;
Ня ведаюць сьвятла прымусу,
Не ведаюць што нуда, страх;
Даюць абеды і баталіі,
Спяваюць і сякуцца у баях.
шчаслівы, хто мілы і страшны свеце:
Пра каго за песні, за справы
Грыміць праўдзівая хвала:
Хто славіў Марса і Тэмір
І ваенную ў мірны павесіў ліру
Між дакладнай шаблі і сядла!
