ja.
Jeden dzień wędrówki pośród dzikiej doliny,
Nezapno I ogarnął wielki smutek
I ciężar depresji i stępieniu,
Ponieważ, który jest sądzony w zabójstwie skazany.
Potupya głowa, załamując ręce w rozpaczy,
I wylewa krzyki przebite duszę mąki
I gorzko powtórzony, metayas jak chore:
„Co mam? Co się ze mną?»
II.
I tak ja narzekam na jego dom wrócił.
Zniechęcenie siebie wszystko nie było jasne,.
Kiedy dzieci i żona pierwszy, byłem spokojny
I ponure myśli chciał ukryć przed nimi;
Ale żal z godziny na godzinę Waham się Bole;
A serce w końcu ujawniła, że siłą rzeczy.
“O górach, my górach! ty, dzieci, jesteś jego żona! —
powiedziałem, - Wiedzieć; Moja dusza jest pełna
Trwoga i przerażenie, bolesny ciężar
Tyagchit mnie. Idzie! zbyt blisko, zżyci:
Nasze miasto od ognia i wiatru skazane;
On jest w węgle i popiół nagle być skierowana
I wszyscy zginą, Kohl nie miał czasu, wkrótce;
znaleźć schronienie; i gdzie? w górach, na górę!”
III.
Moja rodzina przybyła do zamieszania
I rozsądek we mnie zdenerwowany pochli.
ale myślałem, że noc i sen spokojny uzdrowienie
Oholodyat mnie wrogim choroby ciepła.
Poszedłem do, ale ciągle płaczę i wzdychając całą noc
I to nie na chwilę zamknął oczy, trudno nie.
Pewnego ranka siedziałem, opuścić łóżko.
Przyszli do mnie; ich pytanie, Mam takie same,
że przed, powiedział. Oto moi sąsiedzi,
Czy mi nie ufa, za pewnik pochli
Resort do zaciskania pasa. Są ostra
I był na właściwej ścieżce i przeklinania i pogardy
Staraliśmy się wyciągnąć. Ale ja, ich nie zważając,
Wszyscy płakali i westchnął, zniechęcenie ściśle.
Wreszcie byli zmęczeni z krzykiem
A ode mnie, zaondulowany, apostatized
Jak MAD, których mowa i dzikiego żałoba
nieznośny, i którzy potrzebują lekarza ostrą.
IV.
Poszedłem znowu wędrować - zniechęcony rozpylony
I okrągłe oczy same ze strachem płacenia,
jako więzień, plan ucieczki z więzienia,
Ile podróżny, spiesząc padać noc.
Duchowa pracownik - przeciąganie ich pęta,
Poznałem młodego człowieka, czytając książkę.
On spokojnie spojrzał - i pytał mnie,
co, wędrując samotnie, Płaczę tak gorzko?
I odpowiedział mu: “My wiemy dużo złośliwy:
Jestem skazany na śmierć i wezwany na sąd pozagrobowy -
I to, co miażdży; sąd nie jestem gotowy,
A śmierć przeraża mnie.”
– “Kohl jest to, że wielu, —
powiedział, - i rzeczywiście jesteś taki żałosny,
Dlaczego czekasz? Dlaczego nie uciec od tej pory?”
I ja: „Gdzie się uciec? Jak wybrać ścieżkę?»
Następnie: „Czy nie widzisz, powiedzieć, coś "-
Młody człowiek powiedział mi,, odległość ukazuya palec.
Zacząłem szukać bolesne oko-dołkowe,
Jako lekarz z zaćmą pozbyć ślepy.
„Widzę światło”, - powiedziałem w końcu.
“idzie dobrze, - on kontynuował; - trzymaj się tego światła;
Niech będzie dla Was wyjątkowy meta,
Do momentu zamknięcia bramy zbawienia nie osiąga,
iść!” - I w tej samej chwili zacząłem biec.
V.
Ucieczka wykonana moja rodzina mój alarm,
Dzieci i żona na mnie krzyknął od progu,
Wkrótce powrócił do. ich krzyki
Plac przyciąga moich kumpli;
Jeden skarcił mnie, moja druga żona
Porady złożony, niektóre żałował przyjaciela,
Kto mi przeciwstawił, kto by wzbudzać śmiech,
Kto ma prawo do przywrócenia sąsiadów sugerowanych;
Niektóre naprawdę wykonywał mnie; ale mam Bole
Policjant był w pośpiechu biec przez pole,
Aby zobaczyć wkrótce - do opuszczenia tych miejsc,
Zbawienie właściwy sposób i przez ciasną bramę;.
