як нябёсы, твой позірк бліскае
эмаллю блакітны,
як пацалунак, гучыць і растае
Твой голас маладой;
За гук адзін чароўнай прамовы,
За твой адзіны погляд
Я рады аддаць прыгажуна сечы,
Грузінскі мой булат;
І ён часамі салодка бліскае,
І больш салодкае гучыць,
Пры гуку тым душа трымціць
І ў сэрцы кроў кіпіць.
Але жыццём лаянку і мяцежнай
Ня тешусь я з тых часоў,
Як пачуў твой голас пяшчотны
І сустрэў мілы погляд.
