коўдру
ўцякло,
паляцела прасціна,
І падушка,
як жаба,
Паскакала ад мяне.
Я за свечку,
Свечка - у печку!
Я за кнігу,
Тая - бегчы
І подскакам
пад ложак!
Я хачу напіцца чаю,
Да самавару падбягаю,
Але пузаты ад мяне
ўцёк, як ад агню.
Плач?
Што здарылася?
З-за чаго ж
усё вакол
закруцілася,
закруцілася
І панеслася колам?
Прасы за ботамі,
Боты за пірагамі,
Пірагі за прасамі,
Kočerga za kušakom -
усё круціцца,
І кружыцца,
І нясецца кулём.
Раптам з мамінай са спальні,
Клышаногі і кульгавы,
выбягае рукамыйніца
І пампуе галавой:
«Ах ты, гадкі, ах ты, брудны,
памыты парася!
Ты чарней за камінара,
Полюбуйся на сябе:
У цябе на шыі вакса,
У цябе пад носам клякса,
У цябе такія рукі,
Што збеглі нават штаны,
нават штаны, нават штаны
Ўцяклі ад цябе.
Рана раніцай на досвітку
мыюцца мышаняты,
І кацяняты, і качаняты,
І памылкі, і павучкі.
Ты адзін ня мыўся
І мурзаў застаўся,
І збеглі ад мурзаў
І панчохі і чаравікі.
Я - Вялікі Умывальнік,
знакаміты Мыйдадзір,
рукамыйніц Начальнік
І вяхотак Камандзір!
Калі я тупаю нагой,
Паклічу маіх салдат,
У гэты пакой натоўпам
рукамыйніцы ўляціць,
І забрэшуць, і завыюць,
І нагамі запульсуюць,
І табе наганяй,
неумытые, дадуць -
Прама ў Мыйку,
Прама ў Мыйку
З апушчанай галавой!»
Ён ударыў у медны таз
І закрычаў: «Кара-барас!»
І зараз жа шчоткі, шчоткі
Яны загрымелі, як ляскоткі,
І давай мяне церці,
прыгаворваць:
«Маім, маім камінара
Чыста, чысты, чысты, чысты!
будзе, будзе камінар
Чыста, чысты, чысты, чысты!»
Тут і мыла падскочыў
І учапілася ў валасы,
І Юліла, і мылило,
І кусаць, як аса.
А ад шалёнай вяхоткі
Я панёсся, як ад палкі,
А яна за мной, за мной
па Садовай, па Сянной.
Я да Таўрычаскім садзе,
Пераскочыў праз агароджу,
А яна за мною імчыцца
І кусае, як воўк.
Раптам насустрач мой добры,
Мой любімы Кракадзіл.
Ён з Тотошей і Кокошей
Па алеі праходзіў
І вяхотку, нібы каўку,
нібы каўку, праглынуў.
А потым як зараве
На мяне,
Як нагамі застучит
На мяне:
«Ідзі-ка ты дадому,
кажа,
Ды твар сваё ўмый,
кажа,
А не тое як Налеч,
кажа,
Растопчу і змей праглыне!»
кажа.
Як пусціўся я па вуліцы
бегчы,
Прыбег я да ўмывальніка
зноў.
мылам, мылам
мылам, мылам
Мыўся без канца,
Змыў і ваксу
І чарніла
З неумытые асобы.
І зараз жа штаны, штаны
Так і скокнулі мне ў рукі.
А за імі піражок:
«Ну-ка, з'ясі мяне, сябрук!»
А за ім і бутэрброд:
Падскочыў - і прама ў рот!
Вось і кніжка вярнулася,
вароты сшытак,
І граматыка пусцілася
З арыфметыкай скакаць.
Тут Вялікі Рукамыйніца,
знакаміты Мыйдадзір,
рукамыйніц Начальнік
І вяхотак Камандзір,
Падбег да мяне, танцуючы,
І, целуя, казаў:
«Вось цяпер цябе люблю я,
Вось цяпер цябе хвалю я!
Нарэшце ты, Гразнуля,
Мойдодыр дагадзіў!»
трэба, трэба мыцца
Зранку і ўвечары,
А нячыстым
камінар -
Сорам і сорам!
Сорам і сорам!
Няхай жыве мыла духмянае,
І ручнік пухнатае,
І зубны парашок,
І густы грабеньчык!
Давайце ж мыцца, плёскацца,
купацца, ныраць, куляцца
У вуха, у карыце, ў балеі,
У рацэ, ў ручаі, у акіяне, -
І ў ванне, і ў лазні,
Заўсёды і ўсюды -
Вечная слава вадзе!
