У цішы садоў, вясной, у імгле начэй,
Спявае над розою ўсходні салавей.
Але ружа мілая ня адчувае, ня слухае,
І пад закаханы гімн вагаецца і дрэмле.
Ці не так ты спяваеш для хладный прыгажосці?
Апамятайся, аб паэт, да чаго імкнешся ты?
Яна не слухае, ня адчувае паэта;
глядзіш, яна квітнее; заклікайце - няма адказу.
