Не, няма, не павінен я, не маю права, не можа
Хваляванняў любові вар'яцка аддавацца;
Спакой маё я строга беразе
І сэрцу не даю палаць і забывацца;
Не, поўна мне кахаць; але чаму ж парой
Ня апускаючыся я ў хвіліннае мараў,
Калі неспадзявана пройдзе перада мной
Mladoe, чыстае, нябеснае стварэнне,
Пройдзе і схаваецца?... Няўжо ня можна мне
Любуючыся дзевай ў сумным жарасная асалода.
Вачыма ісці за ёй і ў цішыні
Дабраслаўляць яе на радасць і на шчасце,
І сэрцам ёй жадаць усе даброты жыцця гэты,
Вясёлы свет душы, неабачлівыя вольнага часу,
Усё - нават шчасце таго, хто выбраны ёй,
Хто мілай панне дасць назву жонкі.
