Элегия (Мен ойладым, бұл махаббат мәңгі өтеледі)

Мен ойладым, бұл махаббат мәңгі өтеледі,
жамандық құмарлықты umolknul бүлікші дауыс жүрегінде қандай,
Яғни достық соңғы қуантады жұлдызды
Мученик сенімді, пирстер әкелді.
Мен адал жағалауына жақын қалған елестету,
Қазірдің өзінде қашықтық көзқараспен бастап, қолын көрсетіңіз
Sail апатты жүзгіштер туралы,
Nosymыh yarostnoy дауыл.
Сонда мен былай дедім,: “жарылқанған Stokrat,
Оның жасы, еркін және әдемі,
Көктемнің жасы мчался анық ретінде
Ал Passion қиындатты емес,,
Кім бекер ғашық зардап шеккен жоқ,
Біреу белгісіз қайғылы тұтқында.
бақытты! бірақ мен Bole блаженно.
Мен азапты тізбегін сындырып,
Мен тағы да достық бар - мен мұны -
Ал өмір мрачные далалық
Көңілді Brilliance қайран!”
Бірақ мен не айтып тұрғанын ... бақытсыз!
Moment Мен дұрыс үнсіз ұйықтап қалды,
Бірақ мрачное tailasya мені жақсы көреді,
Мен құмарлықты менің жалын қандыра алмаймын жатырмын.
Менің достарым дауыстап қаптай көңілді,
Мен лиры милой резвиться ескі жолын орнату үшін келді,
Still Мен жас девицы ән келеді,
ермек, Бахус және Delfiru.
бекер!.. Мен үнсіз болды; шаршаған өзекшені
жатып, томдық, тілазарлық Lire,
Мен әлі күнге дейін жанып жатырмын - және жабырқағанда немқұрайлы
ойында mladosti алыстан қарап.
Махаббат, Біздің күн уланып,
Қаптай алдамшы арман бар іске қосыңыз.
менің жанын өртеп емес,,
Өрт азапты қалаулары.
шыбын, призраки ... амур, Сондықтан мен оған сіздердің емеспін,,
маған қуаныш сыйла, маған ақыл менің бейбітшілік артқы беріңіз ...
Бір маған мағынасыз сипатын Throw,
Немесе тіпті Үкілі үміт ұшуға мүмкіндік,
маған көп ауыр және шынжырлар ұйықтап болсын
бостандығы тәтті арманы.

Бағасы:
( 1 бағалау, орташа 5 бастап 5 )
Достарыңызбен бөлісіңіз:
Александр Пушкин
Пікіріңізді қалдырыңыз 👇