была пара: наша свята малады…

была пара: наша свята малады
струменевыя, шумеў і ружамі браў шлюб,
І з песнямі куфляў звон мяшаўся,
І няшчыльным сядзелі мы натоўпам.
Тады, душой неабачлівыя невукі,
Мы жылі усё і лягчэй і смялей,
Мы пілі ўсе за здароўе надзеі
І юнацтва і ўсіх яе задум.

Цяпер ня тое: разгульны свята наш
З прыходам гадоў, як мы, перебесился,
на prismirel, utih, пасталеў,
Стаў глушэй звон яго заздравная чараў;
Між намі гаворка не так гулліва льецца.
прасторней, больш сумным мы сядзім,
І радзей смех сярод песень раздаецца,
І часцей мы вздыхаем і маўчым.

усяму пара: Ужо дваццаць пяты раз
Мы святкуем ліцэя дзень запаветны.
Прайшлі гады чаргі незаўважнай,
І як яны зьмянілі нас!
Нездарма - няма! - прамчалася чвэрць стагоддзя!
ня наракайце: такі лёсу закон;
Круціцца ўвесь свет ўкруг чалавека, -
Няўжо адзін нярухомы будзе ён?

водгук, іншы, з таго часу,
Калі наш круг лёсу злучылі,
чаму, чаму сведкі мы былі!
Гульбішчам таямнічай гульні,
Метану збянтэжаныя народы;
І высіліся і падалі цары;
І кроў людзей то Славы, то Свабоды,
То Гонару Багрым алтары.

вы памятаеце: калі ўзнік ліцэй,
Як цар для нас адкрыў палац Царыцын,
І мы прыйшлі. І сустрэў нас Куніцын
Прывітаннем між царскіх гасцей, -
Тады навальніца дванаццатага года
яшчэ спала. яшчэ Напалеон
Не зазнаў вялікага народа -
Яшчэ пагражаў і вагаўся ён.

вы памятаеце: цякла за раццю раць,
Са старэйшымі мы братамі развітваліся
І ў сень навук з прыкрасцю вярталіся,
зайздросцячы таго, хто паміраць
Ішоў міма нас ... і плямёны біліся,
Русь абняла задавацтва ворага,
І зарывам маскоўскім асвятліліся
Яго паліцах гатовыя снегу.

вы памятаеце, як наш Агамемнон
З палоннага Парыжа да нас прымчаўся.
Якое захапленне тады перад ім пачуўся!
Як быў вялікі, як быў выдатны ён,
народаў адзін, выратавальнік іх свабоды!
Вы памятаеце - як ажывіліся раптам
гэтыя сады, гэтыя жывыя воды,
Дзе праводзіў ён слаўны свой вольны час.

І няма яго - і Русь пакінуў ён,
Взнесенну ім над светам здзіўленым,
І на скале выгнанцам забыцця,
усяму чужой, загас Напалеон.
І новы цар, суровы і магутны,
На мяжы Еўропы бадзёра стаў,
І над зямлёй сышліся новыя хмары,
Я Hurricane іх

Ацэніце:
( 4 ацэнка, сярэдняя 3 ад 5 )
Падзяліцеся з сябрамі:
Аляксандр Пушкін
Пакінь свой камент 👇