сэрца дрэмле, але сэрца так чуйна,
памятае ўсё: і асалода, і боль.
Тыя прамяні дагарэлі даўно ль?
Як забыць цябе, сумны малютка,
Сінявокі малютка кароль?
ты, як раней, цягнешся празь алею,
няўступлівасцю, напышлівы і Дзік;
На Кучары - залоціцца блік ...
Я маўчу, я сарамліва не маю права
Зазірнуць табе ў святло падчас згасання аблічча.
Я з тых, аб мой гаротны хлопчык,
Што з нараджэння не тут і не там.
Аб, уваж запозненым маленняў!
Чаму ты ж з усмешкай пальчык
Прыклаў асцярожна да вуснаў?
У бясконцасць прыступку паманіла,
але, нажаль, падманула прыступку:
Бясконцасць скончылася ў дзень!
Я для цені табе змяніла,
Змяніла для цені мне цень.
