Французскіх рифмачей суровы судзьдзя,
Аб класік Депрео, да Цябе заклікаю я:
Хоць спасцігнуць няўмольным рокам
У сваёй айчыне престает ты быць прарокам,
Хоць дзёрзкіх разумнікаў працягнулі рука
На лаўры твайго густога парыка;
хоць, растрапаны найноўшай вольнай школай,
Да яе ў гневе звярнуў ты свой патыліцу голы,
Але я малю цябе, прыхільнік верны твой
Будзь мне вожатаем. Адважвайцеся за табой
Заняткаў кафедру тую, з якой у ранейшым лета
Ты занадта ўславіў годнасці санета,
Але дзе святкаваў твой здаровы прысуд
Дурням мінулых гадоў, хлусні тагачасных часу.
Найноўшыя хлусі брамнікаў старадаўніх стаяць
І занадта ўжо мяне іх броднікі турбуюць.
Няўжо ўсё маўчаць, ды слухаць? Аб бяда!..
Не, ўсё ім выкажу аднойчы за заўсёды.
Аб вы, якія, восчувствовав адвагу,
хапаеце пяро, пэцкаць паперу,
Цісненнем здраджваць платы сваёй спяшаючыся,
Пастойце - наперад даведайцеся, чым душа
У вас выканана - прамым Ці натхненне
Іль неабдуманых адным намераў,
І чухаецца ў вас рука па дробязях,
Іль вам не вераць у доўг, а грошы патрэбныя вам.
Ці не лепш ль стала б вам з надзеяй пакорлівай
Заняцца службаю грамадзянскай іль ваеннай,
З хваленых Жукавым тытунёвы торг завесці
І набываюць у працы сабе барыш і гонар,
Чым аб'явы соваць ва ўсе часопісы,
Вяльможы пахабныя крапілі мадрыгалаў,
Над меншай субратаў ў поту асобы Вострая,
Іль вышэй думкі адважна узьнёсься,
З промах публікі (як нейкія пісакі)
Падпіску збіраць - на будучыя хлусня ...
