шчаслівы, хто ў запале сам сабе
Без жаху прызнацца смее;
Каго ў невядомай лёсе
Надзея robkaya кахаючага;
Каго месяца туманны прамень
Вядзе ў поўначы юрліва;
Каму ціхенька верны ключ
Адчыніць дзьверы яго выдатнай!
Але мне ў маркотнай жыцці няма
Уцехі таемных асалод;
Звяў надзеі ранні колер:
Колер жыцця сохне ад пакут!
Сумна маладосці паляціць,
Пачую старасці пагрозы,
Але я, любоўю забыты,
Маёй любові забуду ль слёзы!
