Патаптаўшы і голас? дакоры,
І зовы салодасных надзеяў,
Іду ў чужыне прах айчыны
З дарожных атрэсці вопраткі.
У молкны, сэрца шопот сонны,
Звычкі старога слабага голасу,
Прабачце, мяжа неблагосклонно,
Дзе святло ўбачыў я ў першы раз!
Прабачце, sumraçnıe,
Там, дзе мае дні цячы ў цішыню,
Выкананы запалу і ляноты
І марыць пра ўдумлівыя душы. -
Мой брат, ў небяспечны дзень расстання
Усе думы сэрца - пра цябе.
У апошні раз сцісніце жа рукі
І скораць мы лёсе.
Дабраславі ўцёкі паэта
дзе-небудзь у Хваляванні святла
Мой голас часам
Змоўкне ён пад небам далейшых
сне?,
Адзін сумны
Згасне ў чужой баку.
Надыдзе гадзіну жаданы
І спрыяльны славіц
Да маёй магіле безъимянной
