дарэмна, палымяны паэт,
Свой цудоўны кубак мне падносіш
І выпіць за здароўе просіш:
не п'ю, шаноўны мой сусед!
таварыш мілы, але падступны,
Твой кубак поўны ня віном,
Але чароўна атрутай:
Ён прывабіць мяне потым
Табе ў след зноў за славай.
Ці не так дасведчаны гусар,
вярбуе рэкрута, павінен прадставіць
Яму вясёлы Вакха дар,
Пакуль ваяўнічы угар
Яго на месцы не падкосіць?
Я сам службака - мяне дадому
Пара прыбрацца на супакой.
Застанься ты ў строях Парнасса;
Прад справай кубак налівай
І лаўр Карнеля або ТАСС
Адзін з пахмелля пажынаць.
