Ён паміж вамі жыў
Сярод племя яму чужога, злосці
У душы сваёй да нас не сілкаваў, і мы
яго любілі. Мірны, добразычлівай,
Ён наведваў гутаркі нашы. З ім
Дзяліліся мы і чыстымі марамі
І песнямі (Ён натхніў быў звыш
І з высокая глядзеў на жыццё). нярэдка
Ён казаў пра часы будучых,
калі народы, звады забыўшыся,
У вялікую сям'ю злучацца.
Мы прагна слухалі паэта. ён
Сышоў на захад - і дабраславеньне
Яго мы праводзілі. але цяпер
Наш мірны госць нам стаў ворагам - і атрутай
вершы свае, ва ўгоду чэрні буянай,
ён напойваюць. выпушчана нам
Даходзіць голас злоснага паэта,
знаёмы голас!.. Бог! асьвяці
У ім сэрца праўдаю тваёй і светам
І ўдарыў эму.
