Вольга, хрэсьніца Киприды.
Вольга, цуд прыгажосці,
Як жа ласкі і крыўды
Марнатравіць прывыкла ты!
Поцалуем юру
ты, трывожачы сэрца ў нас,
панадлівага шчасця
Прызначаем таемны гадзіну.
Мы з гарачкаю любоўнай
Звяртаемся ў гадзіну ўмоўны,
У дзверы стукаем - але ў соты раз
Чуем твой падступны шопот
І служанкі сонны нараканьні,
І насмешлівы адмову.
Дзеля хуткага распусты,
Приапических задум.
сыход Radi, як золата,
Дзеля прыгажосці тваёй,
Вольга, жрыца naslazhdenyya,
Паслухай наш закаханы плач
ноч захапленняў, ноч забвенья
Нам напэўна назнач.
