Па небе крадзецца месяц,
На ўзгорку цемра седеет,
На воды пала цішыня.
З даліны вецер вее,
Маўчыць спявачка вясновых дзён
У пустыні цёмнай гаі,
Статка спачылі сярод палёў,
І ціхі палёт polnoshti;
І мірны пяшчоты куток
Змярканне, начныя касцюмы,
У каміне згасае агеньчык,
І свечка нагорела;
Варта багоў хатніх аблічча
У ківот небагатым,
І бледны цепліцца начнік
Прад гліняным пенаты.
Кіраўніком на руку схільны,
У забыцці глыбокім,
Я ў салодкія думы пагружаны
На ложку адзінокім:
З чароўнай ночы цемрай,
Пры месячным ззяннем,
Злётаюць жвава натоўпам
крылатыя мараў,
І ціхай, ціхай льецца голас;
Дрыжаць златые струны.
У глухой, bezmolvnыy цёмны гадзіну
Спявае летуценнік юны:
Выкананы таямніцаю нудой,
маўчаннем натхнёны,
Лётае жвава рукой
На ліры ажыўленай.
Дабраславёны, хто ў нізкай свой будан
Малітве ня просіць Шчасця!
Яму Зевес надзейны вартаўнік
Ад грознага непагадзі;
Макао Lenny, ў ціхай гадзіну,
Ён салодка засынае,
І зняважлівых труб жудасны голас
Яго не абуджае.
няхай, ударыў шчыт zvuchnыy
І з выглядам адвагу,
Мне Слава здалёк пагражае
пальцам акрываўленым,
І лаянку ўюцца сцягі,
І палае бой крывавы -
Serdtsu выдатная цішыня;
Нейду, нейду за Славай.
Знайшоў у глушы я мірны прытулак
І дні вяду пакорліва;
Дана мне ліра ад багоў,
Паэту дар бясцэнны;
І Муза верная са мной:
дзякуй, багіня!
Табою чырвоны домік мой
І дзікая пустыня.
На слабым раніцу дзён златых
Спевака ты ахінула,
Вянком з мірта маладых
Чало яго пакрыла,
І, горнымі святло адбілася,
Ўлятае ў сціплым келлю
І ледзь дыхала, схілячыся
Над дзіцячай калыскай.
Аб, будзь мне спадарожніцай млад
Да самых варотаў магілы!
Лётай з мараў нада мной,
Расправя легки крылы;
Гоніце змрочную смутак,
Палонім розум ... падманам,
І мілай жыцця светлых далеч
распавесці туман!
І ціхі мой будзе позні час:
І смерці добры геній
шэпт, каля дзвярэй пастукаеш:
«Час у жыллё ценяў!..»
Так у зімовы вечар салодкай сон
Прыходзіць у мірныя сенцы,
Вянчае макам, і гатовы
На кій томнай ляноты ...
