спявак! калі перад табой
У імгле схаваў свет зямны,
Імгненна твой прачнуўся Геній,
На ўсё мінулую паглядзеў
І ў хоры светлых прывідаў
Ён песні дзівосныя заспяваў.
Аб мілы брат, якія гукі!
Са слязьмі захаплення уваж ім.
Нябесным спевам сваім
Ён усыпіў зямныя пакуты;
Табе ён стварыў новы свет,
Ты ў ім і бачыш, і лётаеш,
І зноў жывеш, і Жыць
Разбіты юнацтве кумір.
А я, калі верш адзіны мой
Табе мгновенье даў уцехі,
Я не хачу іншы ўзнагароды -
Нездарма цёмнай стезёй
Я праходзіў пустыню свету;
О не! нездарма жыццё і ліра
Мне былі даручаны лёсам!
