Няне

Сяброўка дзён маіх суровых,
Галубка лядашчая мая!
Адна ў глушы лясоў хваёвых
даўно, даўно ты чакаеш мяне.
Ты пад акном сваёй святліцы
Горюешь, быццам на часах,
І марудзяць штохвілінна спіцы
У тваіх наморшчаны руках.
Глядзіш у забытыя вароты
На чорны аддалены шлях:
Туга, прадчування, клопаты
Адціскаюць тваю всечасно грудзі.
То здаецца табе….

Ацэніце:
( 7 ацэнка, сярэдняя 3.43 ад 5 )
Падзяліцеся з сябрамі:
Аляксандр Пушкін
Пакінь свой камент 👇

  1. Сакавік

    Сакавік

    адказаць