Księżyc świeci, nieruchome morze Spiti,
Silent ogrody luksusowy Hassan.
Ale kto tam jest w mroku drzew, siada
Sad na marmurowej fontanny?
Arab-evnuh, Osłona harem szary,
A wraz z nim jego przyjaciel młodzieży.
“Mizrur, dolegliwość udręki duszy
Nie ode mnie ty sokroesh.
Twoje ponure oczy, Twój narzekania gnevnыy,
Twoje dzikie sny
Już dawno powiedziano mi wszystko.
Wiem - ty ciężkie życie.
I że z powodu swojej smutku?
Mój syn, słuchać starca”.
