Між тым як генерал Арлоў -
Рэкрутаваны вярбоўшчык Гімна -
Свяшчэннай запалам палымнеючы,
Пад меру падысці гатовы;
Між тым як ты, гарэза разумны,
Праводзіш ноч у гутарцы шумнай,
І за бутэлькамі Аі
Сядзяць Раеўскія мае -
Калі ўсюды вясна млад
З усмешкай распусціла бруд,
І з гора на брэг Дуная
Бунтуе наш бязрукі князь ...
цябе, Раеўскіх і Арлова,
І памяць Каменкі любя -
Хачу сказаць табе два словы
Пра Кішынёў і пра сябе. -
На гэтых днях, [сярод] сабора,
мітрапаліт, сівой абжора,
Перад абедам няўзнак
Загадаў жыць доўга ўсёй Расіі
І з сынам Птушкі і Марыі
Пайшоў хрыстосвацца ў рай ...
Я стаў разумны, [я] крывадушнік -
пашчуся, малюся і цвёрда веру,
Што бог даруе мае грахі,
Як васпан мае вершы.
Говеет Инзов, і Кагадзе
Змяніць гэта пара<сски> Брэда
І ліру, грэшны дар лёсу,
Грунтоўкі і абед,
Ды на сушаныя грыбы.
Однакож горды мой розум
маё Раска<янье> branit,
А мой ненабожный страўнік
“памілуй, братка, - кажа, -
Яшчэ калі б кроў Хрыстова
была хоць, напрыклад, lafit ...
Іль кло-д-вужо, тады б ні слова,
А то - падумай, як смешна! -
З вадой малдаўскае віно”.
Але я малюся - і стогнем ...
хрышчуся, ня уваж Сатане ...
А ўсё міжволі згадваю,
Давыдаў, аб тваім віне ...
вось эвхаристия [іншая],
Калі і ты, і мілы брат,
Перад камінам апранаючы
дэмакратычнай халат,
Паратунку чару напаўнялі
Беспенной, мерзлую бруёй,
І за здароўе тых і той
да дна, да кроплі выпівалі!..
Але тыя ў Неапалі сваволяць,
А тая ці ледзь там уваскрэсьне ...
Народы цішыні хочуць,
І доўга іх Ярэмы не трэсне.
Няўжо надзеі прамень знік?
Але не! - мы шчасцем атрымаем асалоду ад,
крывавай чараў<ей> Камуніі -
І я скажу: Хрыстос уваскрос.
