ноч – Уладзімір Маякоўскі

Барвовы і белы адкінуты і скамечаны,
у зялёны кідалі жменямі дукаты,
а чорным далоняў збегліся вокнаў
раздалі падпаленыя жоўтыя карты.

Бульварах і плошчы было ня дзіўна
ўбачыць на будынках сінія тогі.
І раней беглым, як жоўтыя раны,
агні Заручаецца бранзалетамі ногі.

Натоўп - пестрошерстая хуткая котка -
плыла, выгінаючыся, дзвярыма вабленыя;
кожны хацеў працягнуць хоць трошкі
гмах з смеху адлітага кома.

Я, адчуваючы сукенкі вабныя лапы,
ў вочы ім ўсмешку праціснуўся, палохаючы
ўдарамі ў жесть, рагаталі арапы,
над ілбом росквіт крыло папугая.

Ацэніце:
( 1 ацэнка, сярэдняя 4 ад 5 )
Падзяліцеся з сябрамі:
Аляксандр Пушкін