Золата халоднае месяца,
Пах алеандру і ляўконіі.
Добра блукаць сярод спакою
Блакітны і ласкавай краіны.
Далёка там Багдад,
Дзе жыла і спявала Шахразада.
Але цяпер ёй нічога не трэба.
Адзвінела даўно якi звiнеў праз сад.
Прывіды далёкія зямлі
Параслі могілкавай травой.
ты ж, падарожнік, мёртвым ня уваж,
НЕ схіляйся да пліт галавой.
азірніся, як добра сябрам:
Вусны да руж так і цягне, цягне.
Памірыць толькі ў сэрцы са ворагам -
І цябе асалодай ошафранит.
Жыць - так жыць, кахаць - так ужо і улюбляцца
У месячным золаце целуйся і гуляй,
Калі ж хочаш мёртвым пакланяцца,
То жывых тэм сном не атручвае.
Гэта спявала нават Шахразада, -
Так другі раз скажа лісця медзь.
тых, якім нічога не трэба,
Толькі можна ў свеце пашкадаваць.
