зімовая дарога

Скрозь хвалістыя туманы
прабіраецца месяц,
На сумныя паляны
Лье сумна святло яна.

Па дарозе зімовай, сумнай
Тройка хорт бяжыць,
званочак аднагучны
стомна грукоча.

Нешта чуецца роднае
У доўгіх песнях фурмана:
То разгулу выдаліла,
То сардэчная туга ......

ні агню, ні чорнай хаты,
Глуш і снег ... На сустрэчу мне
Толькі вёрсты паласатых
Трапляюцца адно ...

сумна, сумна ... заўтра, Ніна,
Заўтра да мілай вернучыся,
Я забуду ля каміна,
Загляжусь НЕ нагледзіцца.

Гучна стрэлка гадзінная
Мерны круг свой зробіць,
І, надакучлівы выдаляючы,
Поўнач нас не разлучыць.

сумна, Ніна: шлях мой сумны,
Спім смолкнул мой фурман,
званочак однозвучен,
Атуманіў месяцовы аблічча.

усе вершы (змест па алфавіце)