Калі па сіні мораў
Зефір слізгае і ціха вее
У ветрам гордых караблёў
І чаўны на хвалях песціць;
Клопатаў і дум склада груз,
Тады ленюсь я весялей -
І забываю песні Муз:
Мне мора салодкі шум мілей.
Калі ж хвалі па брэг
равуць, кіпяць і пенай плёскаюцца,
І гром грыміць па небе,
І маланкі ў змроку бліскаюць -
Я удаляюсь ад мораў
У гасцінныя Дубровы;
Зямля мне здаецца верней,
І жалю варты мне рыбак суровы;
Жыццё ў utlom на фронце,
Гульбішчам сляпой бездані.
А я ў надзейнай цішыні
Ўслухваюся шум ручая даліны.
