Шуміць хмызняк ... На ўцёс
Алень вясёлы выбягае,
Палахліва ён падножны лес
З вяршыні вострай азірацца,
Глядзіць на светлыя лугі,
Глядзіць на сіні скляпенне нябеснае
І Дняпроўскія берага,
Вянчання чащею драўнянай.
нерухомы, стройны ён стаіць
І далікатным слыхам варушыць ......
Але завагаўся ён - незапный гук
Яго закрануў - баязліва
Ён шыю выцягнуў і раптам
З вяршыні прянул…
