Аб, калі праўда, што ў ночы,
Калі спачываюць жывыя,
І з неба месяцовыя прамяні
Слізгаюць на камяні грабавыя,
Аб, калі праўда, што тады
Пусцеюць ціхія магілы -
Я цень зову, я чакаю Леилы:
Да мяне, мой сябар, Бачыш, Бачыш!
зьявіся, ўмілаваная цень,
Як ты была перад расстаннем,
Бледна, прастуда, як зімовы дзень,
Скажоная апошняй мукой.
прыйдзі, как дальная звезда,
Як лёгкай гук іль Подых,
Іль як жудаснае бачанне,
Мне ўсё роўна, Бачыш! Бачыш!..
Клічу цябе не дзеля таго,
Каб дакараць людзей, чыя злосць
Забіла аднаго майго,
Іль каб зведаць таямніцы труны,
Не для таго, што часам
Сумнеў мучусь ... але з сумам
хачу сказаць, што ўсё люблю я,
Што ўсё я твой: Бачыш, Бачыш!
