нажаль! Мова кахання балбатлівы,
Мова няпоўны і просты,
Сваёю прозай нядбайнай
табе докучен, анёл мой.
Але салодкі вуха мілай панны
славалюбівы Апалон.
Ёй мілыя мерныя напевы,
Ёй салодкі рыфмы горды звон.
Цябе страшыць любові прызнанне,
Ліст любові ты парушыць іх складана,
Але вершаванае пасланне
З усмешкай пяшчотнаю прачытаеш.
Дабраславёны ж будзь з гэтага часу
Лёсам даручаны мне дар.
Дагэтуль у жыццёвай пустыні,
Ўва мне сілкуючы сэрца жар,
Мне, бадай, прыносіў адно ганенняў,
Іль крывадушную нагану,
Іль паклёп, іль заменчанымі,
Я рэдка хвалеце hladnuû.
