Навошта з воблака выходзіш,
адасобленая месяц,
І на падушкі, скрозь вокны,
Ззянне цьмянае наводзіш?
З'ява пахмурным сваім
Ты будишь сумныя мроі,
Любові марныя пакуты
І ганарлівым розумам маім
Ледзь ўсыплення жадання.
ляціце прэч, Успаміны!
захоплены, няшчаснае каханне!
Ужо не бываць той ночы зноў,
Калі спакойнае ззянне
Тваіх таямнічых прамянёў
Скрозь цёмны ясень праніцаюць,
І бледна, бледна асвятляла
Красу палюбоўніцы маёй.
што вы, захапленні юру,
Прад таямніцай хараством отрада
прамой любові, прамога шчасця
Прымчацца ль радасці назад?
пошта, хвіліны, вы ляцелі
Тады гэтак хуткай ваўчкамі?
І цені лёгкія рабіліся радзей
Прад нечаканай зарой?
навошта ты, месяц, пакаціўся
І ў небе светлым патануў?
Навошта прамень ранішні бліснуў?
Навошта я з Мілаю развітаўся?
👍👍👍👍