Аб Дэлія драг!
спяшайся, мая прыгажосць;
Зорка кахання Злата
Ўзышла на нябёсы;
Моўчкі месяц пакаціўся;
спяшайся, твой Аргус выдаліўся,
І сон стуліў яго вочы.
Пад шатамі таямніцай
дубравная цішыні,
Дзе ток адасоблены
Сребристыя хвалі
Цурчыць з маркотнай Филомелой,
Гатовы прытулак любові вясёлы
І бляскам асветлены месяца.
Накінуць цені ночы
Пакровы нам свае,
І дрэмлюць сенцы гаі,
І хутка імгненне кахання
ляціць, - я ўвесь гору жаданнем,
спяшайся, аб Дэлія! спатканне,
Спяшайся ў абдымкі мае.
