перадапошні паверх
раней адчувае цемру,
чым навакольны пейзаж;
я цябе абдыму
і захуталася ў плашч,
таму што ў акне
дождж - свядомы плач
па табе і па мне.
Нам пара сыходзіць.
рассякае шкло
серабрыстая нітка.
назаўсёды скончыўся
наш час даўно.
Зьменім рэжым.
Далей жыць наканавана
па брегет чужым.
