Навошта прытвараешся ты
то ветрам, то каменем, то птушкай?
Навошта ўсміхаешся ты
Мне з неба раптоўнай зарніцы?
Ня муч мяне больш, не руш!
Пусці мяне да прарочым клопатам ...
Хістаецца п'яны агонь
Па высахлых шэрым балотах.
І Муза ў дзіравым хустцы
Працяжна спявае і паныла.
У жорсткай і юнай нудзе
Яе цудатворны сіла.
