Прабачце, верныя дубровы!
Прабачце, бестурботны свет палёў,
І легкакрылы забавы
Гэтак хутка адляцеўшыя дзён!
Прабачце, Трыгорскае, дзе радасць
Мяне сустракала столькі разоў!
На тое ль даведаўся я вашу слодыч,
Каб назаўсёды пакінуць вас?
Ад вас бяру памяць пра мяне.
А сэрца пакідаю вам.
быць можа (салодкае мараў!),
Я да вашых вярнуся палях,
Прыйду пад ліпавыя скляпенні,
На пахіл Трыгорскае ўзгорка,
Прыхільнік сяброўскай волі,
весялосці, грацый і розуму.
