Толькі добразычлівай змрок раскіне
Над намі ціхай свой покрыва,
І час да поўначы прысуне
Стралу марудлівых гадзін,
Калі не спіць у цішы прыроды
Адна шчаслівая каханне:
Тады маёй вязніцы зноў
Пакіну там нямыя скляпенні ...
Лятучых астатніх хвілін
Мне слишком тягостна потеря —
Але хутка Аргус паснуць,
Замках предательным Паверыць,
І я ў мясціны тваёй ...
Па хуткай хады маёй,
Па юрліва маўчання,
па смелым, трапяткім рукам,
По воспаленному дыханью
І гарачым, ласкавым вуснаў
Даведайся палюбоўніка - насталі
захапленні, радасці мае!..
Аб Ліда, калі б паміралі
З асалоды, пяшчоты і любові!
