Хто з хвіліну переможет
Хладный розумам каханне,
Цяжар цяжкіх кайданоў
Ёй на крылы не пакладзе.
Хай не смейся, ня гарэзаваць,
З строгай мудрасцю сябруй;
Але з розумам зноў заспрачаліся,
Хоць не рады, але дзверы адчыніліся,
Як блазнавала Эрот
Пастукаецца каля брамы.
Выпрабаваў я сам сабою
Ісціну гэтага правых слоў.
“добры шлях! прабачце, каханне!
За багінь слепа,
Няма за Хлоей, палячу,
шчасце, шчасце ахоплена!” -
Уяўляў я ў гонару вар'яцкай.
Раптам пачуў рогат шумны,
Азірнуўся ... і Эрот
Пастукаўся ў браму.
Не! мне, відаць, не прыйдзецца
З богам сім ў спрэчкі жыць,
І пакуль жыцця нітка
Стары парк там прадзецца,
Няхай валодае мною ён!
Весяліцца - мой закон.
Смерць адкрые труну жудасны,
Пацямнеюць погляды ясныя,
І не стукнецца Эрот
У магільных уж варот!
