Непагодлівы дзень патух; непагодлівага ночы імгла
Па небе сцелецца вопраткай свінцовай;
як прывід, за рощею хваёвай
Месяц туманная ўзышла ...
Усё змрочную тугу на душу мне наводзіць.
далёка, там, месяц у ззянні ўзыходзіць;
Там паветра напоены вячэрняй цеплынёй;
Там мора рухаецца раскошнай заслонай
Пад блакітнымі нябёсамі ...
вось час: па гары цяпер ідзе яна
Да брэг, патапленне шумным хвалямі;
там, пад запаветнымі скаламі,
Цяпер яна сядзіць печальна і адна ...
Адна ... ніхто прад ёй не плача, ці не сумуе;
Ніхто яе каленяў ў забыццё ня цалует;
Адна ... нічыім вуснам яна не здраджвае
ні плячэй, ні вільготных вуснаў, ні Персей беласнежных.
.............................................
.............................................
.............................................
Ніхто яе кахання нябеснай не варты.
Ці не праўда ль: ты адна ... ты плачаш ... я спакойны;
................................................
Але калі ....................................
