Павольна вабяцца дні мае,
І кожнае імгненне дужа паныла сэрца памнажае
Усе нягоды нешчаслівай любові
І ўсё мары вар'яцтва трывожыць.
Але я маўчу; не чутны гоман мой;
Я слёзы лью; мне слёзы ўцеха;
мая душа, паланёная нудой,
У іх горкае знаходзілі асалоду.
Пра жыццё гадзіну! летам, ня шкада цябе,
Знікні ў цемры, пустое прывідамі;
Мне дорага любові маёй пакута -
няхай памру, але няхай памру кахаючы!
