Кн. Галіцын. Пасылаючы ёй оду «Вольнасць»

Просты выхаванец Прыроды,
Так я бывала апяваў
Мару выдатную Свабоды
І ёю соладка дыхаў.
Але вас я бачу, вам ўслухваюся,
І што ж?... слабы чалавек!..
Свабоду страціўшы навек,
Няволю сэрцам люблю.

Ацэніце:
( 2 ацэнка, сярэдняя 2 ад 5 )
Падзяліцеся з сябрамі:
Аляксандр Пушкін
Пакінь свой камент 👇