Знаёмец мілы і старадаўні,
Аб сон, захавальнік добры мой!
Дзе ты? Пад дахам пустыннай
Мне ложа сцеле ўжо супакой
У нямой цішыні начной.
прыйдзі, задуй маю лампаду,
Мае мары дабраславі,
Да раніцы толькі дай радасьць
Маёй пакутлівай кахання.
Схавай ад памяці маркотнай
Расстання сумны прысуд,
Няхай ўбачу мілы погляд,
Няхай пачую голас мілы.
Калі ж умчится ночы імгла,
І ты мае пакінеш вочы, -
Аб, калі б душа магла
Забыцца любоў да новай ночы.
