“Хоць зрэшты ён паэт ладны,
Эміля чалавек пусты”.
- “Да ты чым поўны, шут прыбраны?
А, разумею: сам сабой:
Ты поўны дрэні, мілы мой!”
“Хоць зрэшты ён паэт ладны,
Эміля чалавек пусты”.
- “Да ты чым поўны, шут прыбраны?
А, разумею: сам сабой:
Ты поўны дрэні, мілы мой!”
